  |
|
On bir ayın sultanı Ramazan
Çocuklaşan Ramazan
Ramazan ayı çocuklar için sahurları, iftarları, çadır eğlenceleriyle bulunmaz bir nimet. Bu ay aynı zamanda çocukların eğitilmesi için ailelere de fırsatlar sunuyor.
Ramazan ayının insanı huzura ve güzelliklere ulaştıran günlerini yaşamaya devam ediyoruz. Her yıl otuz gün boyunca sabahın erken saatlerinde başlayan ve akşamın başlangıcında nihayete eren, tatlı telaşımızı bütün bir yıl boyunca yine özlemle anacağız. Hangi birimiz Ramazan denince sahurları, iftarları, teravihleri, meydanlardaki Ramazan etkinliklerini özlemle anmaz. Büyüyüp kocaman adamlar olduğumuzda bile annelerimizin hazırladığı o nefis sahur yemeklerine uykulu gözlerle eşlik etmenin tadını başka nerede bulabiliyoruz ki? Ramazan ayı çocuklar için, son din İslam'ın en tatlı günlerini getirir. O günlerde çocuklar ailelerinin birlikteliğine tanık olur, onların mutluluklarına eşlik eder. Ramazan eğlencelerinde hafızasına unutulmaz güzellikler nakşedilir. Ramazan'da televizyonların sunduğu manevi içerikli filmler, belgeseller, diziler çocuklar için tam bir şenliktir. Hele bir de Hacivatlar ve Karagözler ortaya çıkıp arz-ı endam eylerlerse o saatlerin keyfi bir başka olur.
İYİLİK PEŞİNDE KOŞMAK
İşte Ramazanlar'ı böylesine güzel yaşayan çocuklar, gün gelip büyüdüklerinde dünyaya iyilik sunmak, gönülleri fethetmek için çabalayıp dururlar. İşte onlardan birinin hikayesi: "Hemşire, yorgun ve endişeli genç adamı, yaşlı adamın yatağının yanına götürdü. "İşte oğlunuz geldi" diye fısıldadı hasta adamın kulağına. Birkaç defa tekrarladı bu sözleri. Nihayet, yaşlı adamın gözleri yavaş yavaş açıldı. Geçirdiği ağır kalp krizinden sonra, şimdi son derece bitkin ve halsiz durumdaydı. Onu, yatırdıkları oksijen çadırından, dışarıda, yatağının ucunda duran genci hayal meyal görebiliyordu. Genç adam, çadırın içinden uzanan buruşuk eli ellerinin arasına aldı ve parmaklarıyla okşamaya başladı. Parmaklarından hem sevgi, hem de ümit mesajı akıyordu yaşlı adamın eline. Hemşire, gencin oturması için bir sandalye getirdi ve yatağın yanına koydu. Genç adam, bütün yorgunluğuna rağmen, gece boyunca yaşlı hastanın elini tuttu ve ona ümit dolu sözler fısıldadı. Oğlunun elini sıkı sıkıya tutarken, ölüm döşeğindeki adam hiçbir şey söylemedi. Şafak sökerken hasta öldü. Genç adam, saatlerdir tuttuğu, şimdi hayatın terk ettiği eli, yatağın kenarına koydu usulca; sonra da durumu hemşireye bildirmeye gitti. Hemşire, ölümden sonra yapması gereken işlemleri yaparken, orada bekliyordu genç adam. Hemşire işini bitirdikten sonra, ona takdir dolu birkaç şey söyledi.
İHTİYACI OLANA YARDIM
Ama genç adam hemşirenin sözünü kesti: "O adam kimdi?" Şaşıran hemşire: "Sizin babanız olduğunu düşünmüştüm" diye cevapladı. "Hayır, babam değildi. Onu daha önce hiç görmemiştim bile" "O halde, neden sizi ona götürdüğümde hiçbir şey demediniz?" Genç adam gülümseyerek şöyle dedi: "Oğluna ihtiyaç duyduğunu ve oğlunun burada olmadığını biliyordum. Ona oğlu olmadığımı söyleyecektim, ama o kadar hastaydı ki yapamadım. Sadece şunu hissettim, o anda bana ihtiyacı vardı." İhtiyacımız olduğunda birilerini yanımızda bulabilmek için bu Ramazan çocuklarımızın elini hiç bırakmayalım. Onlar Ramazan'la, Ramazan onlarla çocuklaşsın.
Adem Özbay
|
