|
|
 |
 |
 |
 |
|
Artık hayatı ertelemeyip sindirerek yaşıyorum
İsveç'ten aldığı iş teklifiyle havalara uçan İnci Çömlekçioğlu başarısını arkadaşlarıyla kutlamak için geldiği İstanbul'da aylar süren bir mutsuzluğa da "Merhaba" dedi. İnci, hayata kaldığı yerden devam ediyor ama kalbinde derin bir yara var.
İnci Çömlekçioğlu'nun hayatı, 9 ay önce, İsveç'ten aldığı bir iş teklifi ile mutluluğa dönüştü. Ancak bu mutluluk sadece birkaç gün sürdü. 23 yaşındaki İnci ve arkadaşlarının kutlama için toplandıkları gece, sabah yaşanan trafik kazasıyla, aylar sürecek hüznün de başlangıcı oldu. Kocaeli Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliği Bölümü'nü başarıyla bitiren İnci, 2003 yılının Mayıs'ında Kanada'da www.indurango. org adresli internet sitesinin 'Flash In The Can' isimli web tasarım yarışmasında birinci oldu. Ve 'En İyi Hareketli Grafik' dalındaki çalışması, İsveç'teki bir şirketin İnci'ye 'web dizaynır' işini teklif etmesini sağladı.
HAYALİM GERÇEK OLMUŞTU
"O kadar mutlu oldum ki, hep geceleri ve gündüzleri uzun süre yaşamak isterdim. İsveç ile bu gerçek olmuştu. Hayatımın bir döneminde hep bilmediğim bir şehirde, tanımadığım insanlarla yaşamak isteği vardı. Bu iş teklifiyle benim için gerçek oldu" diyen İnci, işi hemen kabul etti. Hazırlıklarını tamamladı. Sayılı günü kalmıştı. Arkadaşlarıyla vedalaşmak için yaşadığı İzmit'ten İstanbul'a geldi. Tarih 11 Ekim 2003'tü... Mecidiyeköy'de, dert ortağı Emre Şuer ve birkaç arkadaşıyla buluşan İnci, tüm hayallerini onlarla paylaştı. Gece geç bitmişti, arkadaşlarının evinde kalan İnci, sabahleyin yiyecek bir şeyler almak için Emre ile dışarıya çıktı. Levent'e gitmeye karar verip, arabaya bindiler. Arabayı Emre kullanıyordu. Fatih Sultan Mehmet Köprüsü yol ayrımına geldiklerinde ise olan oldu. Önlerine çıkan halk otobüsü, birkaç saniye içinde iki genç insanın hayatını tümden değiştirmişti. Kazayı hiç hatırlamadığını belirten İnci şunları söyledi: "Gözümü hastanede açtım. Karnımda dayanılmaz bir acı vardı. Nerede olduğum, kaç gündür uyuduğum ya da bana neler olduğu konusunda en ufak bir fikrim yoktu. Hatta annem ve anneannemin görmek istediğini söyledi hemşire. Ancak anneannemi yıllar önce kaybetmiştim. İçimden 'Allahım acaba öldüm mü?' diye geçirdim. Hemşirenin 'anneannen' dediği kişi yakın bir akrabamızmış. İçeriye girebilmek için bu yalanı uydurmuş."
ONU GÖRMELİYDİM
Kazada dalağı parçalanan, karaciğeri yırtılan, kafatasında çökme meydana gelen ve kaburgaları ile omzunda kırıklar oluşan İnci, iki gün yoğun bakımda kaldı. Ailesi ve arkadaşlarının desteğiyle de kısa sürede ayağa kalktı. "Ama ben Emre'yi merak ediyor, onu görmek istiyordum" diyen İnci duygularını şöyle anlattı: "Çevremdeki herkes Emre'nin iyi olduğunu, onun da benim gibi yaralandığını söyledi. Hatta Emre'nin anne ve babası beni ziyarete geldi. Çok üzgün görünüyorlardı ama onlar da 'Emre iyi' dedi. Bana öyle bakıyorlardı ki, 'Aman Allah'ım çok mu kötü görünüyorum' diye düşündüm. İfademi almaya gelen polisler de Emre'nin iyi olduğunu söylemişti. Birkaç gün sonra artık kesinlikle Emre'yi görmek istemiştim. Çok ısrar ettim. Ve bana Emre'nin yaşamını yitirdiğini söylediler. İşte o an hayat benim için durdu. Nefes alamadım. Cümleler boğazıma dizildi."
EMRE KALBİMDE
Emre ile bütün sırlarını paylaşırdı İnci, bütün hayallerini... "Derin bir arkadaşlığımız vardı" diyen genç kız, müzik dünyasında ilerlemek ve yurtdışına açılmak isteyen arkadaşının gülüşünü ve iri gözlerini hiç unutmadığını söyledi: "Emre için dua etmekten ve iyi şeyler dilemekten başka yapabileceğim bir şey yok. O sadece boyut değiştirdi. Nasıl ki, kazadan sonra karnımda derin bir yara izi var, Emre de benim kalbimde. Hâlâ anne ve babasını ziyaret edemedim çünkü o gücü kendimde bulamıyorum. Hatta Emre'nin mezarına dikeceğim ağacı dikmek için de kendimi hazır hissetmiyorum. O ağaçla Emre'yi yaşatacağım."
ÖLÜMDEN KORKMUYORUM
Kazadan bugüne 3 ay geçti. İnci, iyileşti. Yarım kalan İsveç rüyasını gerçekleştirmek için harekete geçti. Vizesini ve uçak biletini aldı. İnci, "İşimde başarılı olmak istiyorum" diyor ve hayatının dönüm noktası olan kaza için de iki cümle sarf ediyor: "Kazadan önce ölümden çok korkardım ama Emre'nin ölümü, bu duygumu tokat gibi yüzüme çarptı. Artık hayatı ertelemeden, sindire sindire yaşıyorum ve ölümden korkmuyorum."
İNCİ DÖNDAŞ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
