Bizi de Kore'ye götürün

Dünya Kupası'nı izlemek için Kore'ye yüzlerce Türk gidecek... Ya onlar?.. Kore gazileri?.. Uğruna savaştıkları ülkeyi ikinci baharlarında tekrar görmek isteyen gaziler, Bakan Ünlü'den destek bekliyor

Japonya ile Kore'nin ortaklaşa organize ettiği 2002 Dünya Kupası'na katılabilmek için Türkiye birçok engeli aştı ve sonunda Kore biletini cebine koydu. Ancak şu sıralar bu ülkeye gitmek için mücadele veren, Kore dendiğinde içleri titreyen birileri var... 1950-1953 yılları arasındaki Kore Savaşı'na katılan Kore gazileri. Onlar da şampiyonayı görmek istiyor... Bunu en çok hak edenlerin kendileri olduğunu düşünüyorlar.

İşte bu amaçla Türkiye Gazi ve Muharipler Derneği harekete geçti ve Spordan Sorumlu Devlet Bakanlığı ile Kore Büyükelçiliği'ne başvurdu. Her iki kuruma da bir teklif götüren dernek yöneticileri şunu önerdi:

AMAÇ MİLLİLERE DESTEK
"Türkiye'den 10-15 kişilik Kore gazisi grubu kurulsun. Bu arkadaşlarımız Kore'ye gönderilsin. Sonra hepsi gazi kıyafetlerini giyerek Türk Milli Takımı'nın arkasında yürüsün. Böylece hem Milli Takımımıza moral sağlamış olurlar, hem de Kore halkının Türk Milli Takımı'nı desteklemeleri için çaba sarfederler."

Dernek yöneticileri şimdi bakanlık ve elçilikten teklife gelecek cevabı bekliyor. Gaziler ise heyecanlı... "İnşallah teklifimizi kabul edip bizi gönderirler. Savaştığımız cepheleri çok merak ediyoruz. Ama en çok kaybettiğimiz arkadaşlarımızın mezarı başında dua etmek istiyoruz. Kore için yaptıklarımızdan sonra bu jesti hak ediyoruz" diyorlar.

Ömrüm onlara hizmetle geçti
20 yaşımdaydım Kore'ye savaşa gittiğimde. Döndükten sonra bir bankada çalıştım. Daha sonra 5 yıl Kore İstanbul Konsolosluğu'nda 10 yıl da Kore Ticaret Merkezi'nde görev aldım. Anlayacağınız 14 aylık savaş deneyimimle birlikte tam 16 yılımı Kore'ye hizmet etmekle geçirmişim. Şimdi ben görmeyeyim de kim görsün bu ülkeyi. 4 çocuğum, 6 torunum var. Onlara da harp ettiğim yerleri göstermek isterim. Ama bu imkansız, ayda 340 milyon lirayla nereye gidersiniz?

Savaştığımız Kore çok farklıydı, bugünkü Kore çok farklı. Şimdi çok geliştiler. Bu gelişmişliği görmek isterdim. Tabii bir de orada yatan şehit arkadaşlarımın ruhuna Fatiha okumak...

Savaş Cavit: Askerimin ruhu seninle Türkiye
50 yıl önce Kore'de çavuş olarak görev yaptım. Arkadaşlarım yanıbaşımda öldü. Oralara tekrar gitmeyi, mezarlarının başında dua etmeyi çok isterim. Eğer sayın bakanımız bizi reddetmezse benim için ayrı bir mutluluk olur. Çünkü bu sefer savaş için değil, barış için orada olacağız. Ancak biz gidemesek de Türk Milli Takımımız Kore topraklarında kendilerini kesinlikle yanlız hissetmeyecektir. Çünkü 1200 şehidimizin ruhu onları destekleyecektir.

Eğer Kore'ye gitmek nasip olursa ilk önce kendi takımımızı, sonra da Kore'yi desteklerim. Çünkü bizi hiçbir zaman unutmadılar. Savaşın üzerinden yarım asır geçse de verdiğimiz hizmetlerden ötürü bize madalya yolladılar. Fakat ne yazık ki aynı ilgi ve yakınlığı kendi devletimizden göremedik.

Vecdi Berberoğlu: Şehit yakınları önden buyrun
Şu anda 76 yaşındayım. Ülkeme döndükten sonra oraları bir daha hiç görmedim. Tekrar görmeyi isterim elbette, ama bence Kore'ye şehit düşenlerin eş ve çocukları gönderilmeli. Onlar gitsin ki, uğruna yakınlarını feda ettikleri ülkeyi tanısınlar ve kayıpları için dua okusunlar.

Tabii Dünya Kupası benim için çok şey ifade ediyor. O topraklarda sadece savaşla değil, futbolla ilgili de bir sürü anım var. İşte biri: 1951 yılında bizim askerlerle Koreli askerler maç yaptı. Bir nevi ordu turnuvası. Adamlar kısa boylu olduğu için çok hızlı top oynadılar. Bir atak oldu ve kendi kaleme kafayla gol attım. Şoke oldum. Ama sonra durumu kurtardım. Bu kez Koreliler'in kalesine gol attım. Maç 1-1 bitti de içim biraz olsun rahatladı.

Muzaffer Özyazanlar: Bu jesti fazlasıyla hak etmedik mi!
Tam 50 yıl oldu Kore'yi görmeyeli. Böyle bir organizasyonda kesinlikle görev almak isterim. Zaten ilk gideceklerin başında gelmem gerekiyor. Çünkü ben Fenerbahçe'de top oynadım. Ben Lefter'in takım arkadaşıyım. Hâlâ günde 4 akşam halı sahada top oynarım. Görenler zaten 75 yaşında olduğuma inanmıyor.

Ama benim bir isteğim var. Organizasyonu Kore Büyükelçiliği düzenlesin. Çünkü onlar yaparsa torpilliler değil, hak edenler gider. Geçen hafta Kore'den bana bir paket gönderildi. İçini açtığımda içinden madalya çıktı. Kore halkı bunca yıl sonra hatırladığına göre, Kore'ye de hak edeni götürürler herhalde.

Ali İhsan Uygun: Biz savaşmasaydık Kore olur muydu?
Eski milli kürekçiyim. 1952-1953-1959-1960 yıllarında İstanbul Şampiyonu oldum. Bu kadar başarılı olmama rağmen Kore'ye hiç gidemedim. Çünkü bu işler bütçe meselesi. Eğer bizi götüren olursa koşa koşa giderim.

Savaştığım bölgeleri o kadar çok merak ediyorum ki anlatamam. Ben Kore'de en kuzeye kadar gittim. Savaş sırasında Mançurya'da bile bulundum. 50 yıl sonra özgürlüğü için savaştığım ülkenin durumunu merak etmek hakkım olsa gerek. Herhalde o dönem biz Kore için savaşmasak şu anda belki bu Dünya Kupası'nı düzenlemeyezlerdi.

Kore'ye gidersem ilk önce Türk Milli takımını destekleyeceğim. Eğer Kore bizim rakimibiz olmazsa onlar için de tezahüratta bulunacağım.

Öge DEMİRKAN