Kızağımızı çeken köpek ekibinden Bulut bir ayağını yitirince rehberimiz onu vurmak zorunda kaldı. Ancak vefakar köpeklerin başka işlevleri de vardı!

BULUT'A ACI ELVEDA
Manzara korkunçtu. Su eksi 75 derecede asit etkisi yapmış, Bulut'un ayağını yakmış, bir anda donmasına neden olmuştu. John, "Bulut'u böylesine acı içinde bırakamam," dedi. Beynimden vurulmuşa döndüm. Olacakları anlamıştım.

Bulut'a uzun sürü sarılarak ağladık. Gözlerinin içine bakıyor, kendimi tutamıyor, çocuklar gibi bağıra bağıra ağlıyordum. Masmavi gözleri ile bizden yardım diliyordu. Ama yapacak bir şey yoktu. Filmlerde bile izlemeye tahammül edemediğim bir sahnenin içine düşmüştüm.

John sevgiyle sarıldı. Bulut'u kızağın üstüne koydu. Sonra sesi titriyerek anlatmaya başladı: "Bulut'un bu kızak timinde iki yavrusu var. Bak işte bunların babası o..."

Köpekler olacakları anlamışcasına kızağın yanında toplandılar. Bulut'u kokluyorlardı. John belinden silahını çıkarttı. Daha doğrusu John'un elinde silahın pırıltısını gördüm. Hızla arkamı döndüm, patlama sesi sonsuzluğa kadar gitti...

Ağladım... Bir köpek değil, kader arkadaşlarımdan birini kaybetmiştim... Arkadaşlarıma baktım; onlar da ağlıyordu. En kötü durumda olan ise bu işlerin profesyoneli John'du...

Rehberimiz Carol ise pek etkilenmemişti. Bize Alaska'nın keşfinde köpeklerin oynadığı rolü anlatıyordu: "Alaska'nın bilinmeyen yerlerinin bulunmasında en önemli unsur köpeklerdi. Bir zamanlar, Alaska'nın tüm kuzey kesimleri boştu ve keşfedilmemişti. Eskimolar köpekli kızaklarla bu keşfe çıkar, avlanamadığı zamanlar köpeklerini yerlerdi" diyordu.

BUZDAN BUZA SEKSEK
Artık köpeklerin çektiği kızaklarla ilerlememiz imkansızdı. Böylesi bir acıya kimsenin dayanacak gücü kalmamıştı zaten... Buzullar giderek inceliyor, ağırlıkların azaltılması gerektiğini çatırtılar belli ediyordu. Bundan sonraki hedefimiz Sibirya'ydı. Zorlu bir yolculuk olacaktı. Üstelik nerede olduğumuzu belirleyen GPS cihazını çok iyi kullanan John da artık yanımızda olmayacaktı. Carol alet kullanmasını bilmiyordu ama gökyüzü onun için GPS cihazından daha hassas belirtiler veriyordu. Yıldızların durumu, fırtınanın esme yönü, denizin kokusu Carol için hassas yön bulma aletleriydi.

Serüvenin en zor bölümüne gelmiştik. Artık en ufak hata ölüm demekti. Hareket eden ve incecik buzlar arasında adeta seksek oynar gibi bir buzuldan diğerine atlayarak ilerleyecek ve Bering Boğazı'nı aşacaktık.

İKİNCİ ETAP BAŞLIYOR
Kızağımızdaki eşyaları en aza indirmek zorundaydık. Çünkü artık kızağı kendimiz çekiyorduk. Yolculuğa iki Nikon F90X, bir 6-7 Pentax ve iki kamera ile çıkmıştık. Artık bunları bire indirmek zorundaydık. Bize hiç sorun yaşatmayan Pentax makinamızı yanımıza aldık. Yiyecek olarak sadece kurutulmuş et kaldı. Böylelikle metal mutfak malzememizi taşımak zorunda kalmayacaktık. Böylece yükümüz hayli hafifletecektik. Bu meret etin kokusundan bile iğrenir olmuştuk. Çok acıkmadan kimse ağzına sürmüyordu. Bu ana kadar çektiğimiz filmleri de geride bırakıyorduk. Ruslar bir problem çıkartabilir, filmlere el koyabilirdi.

Kızakta sadece uyku tulumu, çadır, fenerler ve makinalar kalmıştı. Bu bile bize ağır geliyordu. Kimi zaman kayarak, kimi zaman da postala kuvvet yürüdüğümüz buzullar bitmek tükenmek bilmiyordu. En tehlikelisi ise kamp kurduğumuz gecelerde buzların akıntı yüzünden kırılarak hareket etmesiydi.

Buzlar büyük bir gürültüyle kırılıyor ve dev parçalar bir geminin limandan ayrılması gibi hareket ediyordu. Daha sonra da bambaşka bir buz kütlesine çarpıyordu. Bu yüzden bazı zamanlar gün boyu yürüdüğümüz yolları tekrar, tekrar yürümek zorunda kalıyorduk.

Günlerce zikzak çizerek ilerlediğimiz yol son noktasına gelmek üzereydi. Bu arada buzun kalınlığı beş santime kadar düşmüştü.

Burada ne işimiz var?
YOLCULUĞUMUZUN ikinci bölümüne başlamadan önce bir kahve içelim dedik. Ama herkes topu birbirine atıyordu. Yola çıkmadan kamp yaptığımız sponsorumuz Ağaoğlu My Resort Otel'deki keyfim aklıma geldi. Kendi kendime "ayaklarını uzatıp elinde kahve ve konyak bardağı karın keyfini camın ardından sürebilmek varken buralara kadar neden geldin be Allah'ın delisi," diye söylendim... Hava bizden yanaydı. Fırtınasız yolculuk güzeldi ama güneş açmaya başlayınca bunun pek de o kadar keyiflenecek bir şey olmadığını fark ettik. Bu bizim kadar buzulların da ısınması demekti. Buzların erimesi ise bu bölümde hiç mi hiç işimize gelmiyordu...

'BULUT' YOLDAŞ İÇİN AĞLADIK...
Köpeksiz bir kutup gezisi düşünülemez. Tüm soğuk diyarlar onlar sayesinde keşfedilmiştir. Köpekler sadece kızakları çekmekle kalmazlar. Avcılara ve kaşiflere yoldaşlık ederler. Hatta umutsuz bir anda onun yiyeceği olurlar! Avcı yüreğine taş basıp, dostunu mideye indirir!

YARIN
Rehberimiz Carol'un neden yer belirleyen GPS cihazına ihtiyacı yoktu?

Türkçe'ye benzeyen kelimeler kullanan bu insanlar kimdi?

Çantanın dibinde bir paket çikolata bulmanın anlamını bilir misiniz?