Kaç kişi...

Darbe nasıl önlenir, onu bilemem ama darbeyi ben önledim diyen en az on kişi tanıyorum.

Evet.

28 Şubat günlerinde en az on kişi darbeyi ben önledim dedi... Hem de gizli kapaklı değil, ortaya söyledi, kalabalık aile meclislerinde konuştu.

Tabii, ben bunların hiçbirine inanmadım.

İnansam bunun sonu yok.

Çünkü aynı günlerde Mesut Yılmaz'ı ben Başbakan yaptım diyen en az on kişiye de rastladım.

Bunlara da inanmadım.

Nitekim şimdi hepsi kaçıyor. Vallahi ben yapmadım diye...

*

Darbe nasıl önlenir... Bunu sahiden bilmiyorum.

Çünkü darbe, organize bir harekettir.

Zaten Türk Askeri kafam kızdı deyip darbe yapmaz... İktidar hevesi'yle de darbe yapmaz... Teslimiyetçi sivillerin davetkâr tutumlarına bile aldırmaz...

Türk Askeri darbe yapmamak için, siyasetçilerden daha duyarlı davranır... Demokrasiyi onlardan daha çok düşünür.

Ama çare kalmadıysa, ancak o zaman kararını verip düğmeye basar... Tarih, takvim, plân, program... hepsi devreye girer.

Artık o saatten sonra da onu kimse durduramaz... Esasen kimsenin ruhu duymaz... Bir gece ansızın geliverir...

12 Eylül de öyle olmadı mı?

Rahmetli Çağlayangil, darbe söylentilerini devrin GenelKurmay Başkanı Erven'den sondaj etmek istedi de başarabildi mi? Ne diyecekti o'na Evren Paşa? Evet bu gece darbe yapıyoruz mu diyecekti.

Yapmayacaklar izlenimini aldı Çağlayangil... Gitti, arkadaşlarına müjdeyi verdi.

Sonuç?

Aradan 7-8 saat geçmişti ki, tank sesleri geldi dayandı.

Önleyebilmek ne mümkün?

*

Ama yine de darbeyi önleyen biri var diyelim.

Bir değil, birkaç kişi var diyelim... On kişi var diyelim canım...

Çünkü bu ancak ekip çalışmasıyla mümkün... Belki de elli kişidir...

Meclis aritmetiği başka nasıl değişebilir?

Demek ki, sivil darbe'yi Askeri Darbe'ye tercih ettiler... Yani seçilmemişlerin kurduğu bir atanmış hükümet bütün darbe ihtiyacını kaldırıverdi.

Hah... Şimdi oldu.

İşte bu doğru.

Yani mecliste birileri, demokrasi ayıbı işlemeyi göze alarak, hattâ kendi sicil ve karnelerini tehlikeye sokarak, kötü damgalar yiyerek, fena izler bırakarak, büyük fedakârlıklar yaptılar.

Aksi halde darbe olacak diye de bizi korkuttular.

Rejim, onlara minnettardır... Onlar "rejimin hatırı için" iktidar koltuğunda oturmaya bile katlandılar... Ne özveri ama... İsmet Sezgin gibi koskoca bir demokrasi mücahidine -o şartlarda- Milli Savunma Bakanlığını kabul ettirmek kolay mı?..

Bu hizmetler unutulabilir mi?

*

Ama yine de darbeyi ben önledim diyen en az on kişiye, fazla inanamıyorum.

Son kamuoyu araştırmalarına bakarsanız, halkın da inanmadığını görürsünüz.

Keşke ben önledim değil de ben önleyemedim diyebilseler...

İşte ona inanırım.