Eyvah! iPhone geldi!

e-mail gönder-al, internete gir, hazır ayaktayken facebook'a bak, G-talk'tan 24 saat geri kalma, messenger'sız hiç kalma. Durma! Chat yap! Anında hayata bağlan, trafik durumunu bak ona göre yola çık, çok mu sıkıldın? Oyun oyna! Şipşak anı görüntüle, kameraya çek, not al da unutma, müzik dinle. E bittik haliyle! Cebimizdeki teknoloji hayatımızı esir almadı mı sizce? Sevgilim yok ama maşallah çok janjanlı cep telefonum var. Gözüm gibi bakıyor, onsuz yapamıyorum. Hem o varken kimseye ihtiyacım yok ki. Cüzdanımı kaybetmek bile üzmez; yeter ki cep telefonum yanımda olsun, elimin altında dursun. İlle de en yeni modeli olsun, aksesuvarı şık olsun derken, derken fark ettim ki; cep teknolojisi kurbanı olduk. Şimdi de gelmez dediniz de iPhone geldi! Alsan bir türlü, almasan için içini yiyecek besbelli. Artık tartışır dururuz! 'Blackberry mi? iPhone mu?' diye... Aslında cevap basit: Gına! Sizi bilmem ama ben cep telefonu bağımlısıyım ve yes/no'dan ibaret eski günleri mumla arıyorum. Çevremde durumu protesto edip eski tip basit telefonlara dönen birçok insan var. Yapabilir miyim bilmiyorum ama bu esaretten kurtulmayı diliyorum. Teknolojinin sonu yok hayatımın elden gitmesine çeyrek var çünkü.