Devlet sırları işportada

Ergenekon iddianamesinde, şüphesiz çok önemli belgeler yer alıyor. İşin o faslını yazıp duruyoruz. Öte yandan, devlet ciddiyetine halel getiren gelişmeler de var. Meselâ, Başbakanlığa ve Genelkurmay'a MİT'in 2003'te gönderdiği bir belgede, bazı siyasetçi ve gazeteciler, "Ergenekon'cu" olarak tanımlanıyor. Gazetecilerin ve siyasetçilerin isimlerini açıkça yazan o belge, iddianamede değil ama, ek delil klasöründe yer alıyor. Peki MİT bunu ciddi bir araştırmaya mı dayandırmış? Hayır. 2002'de aldığı bir ihbar mektubundan yola çıkıyor. Ergenekon örgütünün, adı geçen veya geçmeyen birçok gazeteciyi kullanmış olabileceğini düşünüyorum. Ama, ortada hiçbir delil yokken isimlerin duyurulması hoş değil.
Bundan daha vahimi de var. Gizli tanık devlete güvendi; bilgiler verdi; Gaziantep Savcısı'na yazılan yazı, yanlışlıkla delil dosyasının arasına girince, herkes gizli tanığın isminden haberdar oldu. Bu nasıl şey!
Hele, Susurluk raporunu hazırlayan Kutlu Savaş'ın "devlet sırrı" diye açıklamadığı 12 sayfanın kamuoyuna duyurulması tam bir felaket. Böylece, Türk devleti, şunları itiraf etmiş oldu: "Azerbaycan'da darbe teşebbüsüne karıştım; yurtdışında PKK'ya destek veren işyerlerine bombalı saldırılar düzenledim; ASALA terör örgütüne mukabelede bulunmak için Hollanda ve Fransa'nın değişik şehirlerinde 20'ye yakın bombalama eylemi gerçekleştirdim; Ara Toranyan ile Henry Papazyan'ın otosundaki bombalar patlamadı; buna mukabil, Nubar Yalımyan öldürüldü. PKK'ya destek veren Yunanistan'a aynen karşılıkta bulundum; büyük orman yangınları çıkarttım. Bizim turizm bölgemizdeki eylemlerden sonra, Yunanistan'ın Girit ve Rodos gibi turistik şehirlerindeki patlamalarda benim parmağım vardır."
Susurluk raporunu hazırlayan Kutlu Savaş, devletin bu gibi işlere karışabileceğini kabul ediyor. Ama herhalde gizli kalması şartıyla. Oysa, Ergenekon dosyası, bütün bunları açığa çıkarttı. Savcı Zekeriya Öz, biraz daha itinalı davranmalıydı.