Kahpe mayın!

Mayın patlayınca oraya bir er daha cansız uzandı.
9 yıl önce Batman'dan göç eden, 7 çocuklu yoksul ailenin "Mehmet"i.
Bir "Sultan" anne Kürtçe ağıtlar yaktı "Mehmetçik"ine.
O güne kadar ne göçüne, ne geçimine, ne kökenine pek yürek titretilmemiş bir "Mehmet", "etnik terör mayınına bir kurban", bu vatanın bayrağa sarılı bir evladı olarak uğurlandı.
Kısacık ömre, kahpe mayın tuzağında düşmüş cansız bedene bu kadar çok "memleket gerçeği, yurt hali" yüklenir miydi?
Yüklenirdi, demek ki!

Biliyorsunuz, ondan hemen önce, henüz büyümemiş iki çocuk, kim bilir hangi çok çocuklu çok yoksul çok göçmüş ailelerin çocukları da "patlayıcı ile oynarken" patlamış, kuş olmuş, gökte oyuncaksız birer melek olmuş, bunca işimiz, meselemiz arasında yüreğimize pek değemeden parçaları gökte buluşmuş, bize oradan hüzünle, kızgınlıkla, kırgınlıkla, çocuk çocuk bakmışlardı.
Bakmayın "mayın"a "kahpe" deyip durduğumuza...
"Kahpelik" insanda.
Binlerce mayını yıllarca "eşkıya"ya karşı döşemiş de sökememiş bir devlet zihniyetinde de... Pusu, tuzak, terörün kahpeliği ile Irak'tan bu topraklara mayın taşıyıp duranlarda da.
Türkçe ve Kürtçe ağıtların yoksul Mehmet'lerinin, oyuncaklarıyla göğe uçan melek çocukların ülkesi, sizin de ülkenizdir.