Babamı bi kere öpücem...

Oağlak kadınlardan değilim. Gözlerimin yaşarması zordur. Ancak bir mahkeme çıkışı, 22 aydır görmediği babasını bir kere olsun öpebilmek için çırpınan Oğuz'un bu cümlesi beni bir anda gözyaşlarına boğdu. O kadar masum ve o kadar çocuktu ki Oğuz, umurunda bile değildi polisler, askerler... Onun tek derdi babasını bir kere öpmekti... Sonra devreye Adalet Bakanı girdi. Ve Oğuz tuhaf bir tören ve basına yapılan şovun ardından babacığına, yine gözyaşları ile sarıldı. Tabii bizim gözyaşları da şelale oldu! Ama ben diğer Oğuz'ları düşünmeden edemedim. Annesi veya babasını imam nikahlı olduğu için cezaevinde göremeyenleri, basın önünde babasını öpmek isteme şansı olmayanları düşündüm. Acaba Oğuz'a verilen hak bir kerelik tüm tutuklu yakını 'Oğuz'lara mı verilmeli? Eminim tutuklu yakınları Oğuz'un haberini biraz da kıskanarak izlemişlerdir. Adalet herkes için varsa, böyle bir görüşme affı da herkes için olmalı gibi geliyor bana...