Acemiler mangası

Avrupa Futbol Şampiyonası'nda en iyi 16 takım arasındayız ama çok tuhaf futbol oynuyoruz. Daha doğrusu oynayamıyoruz. Birkaç futbolcu dışında hiçbir oyuncunun futbolcu mu yoksa futbolcuya mı benzediğini anlayamadık.
Hani sistem takımıydık? Neredeyse tek gol pozisyonu bulamadık. Hani futbol felsefemiz vardı? Herhalde bu felsefede ileride topu tutamama, yerleşememe, göbekten yarılma gibi basit şeyler atlanmış. Hani futbol felsefemiz vardı? Demek bu felsefede yan toplardan da hiç bahsedilmemiş. Eğer bir ülkenin milli takımının santrforu, İstanbul sokaklarına çıktığında halkın yüzde 99.9'u tarafından tanınmıyorsa o milli takım 'çakma' milli takımdır.
Futbolu bilmesek, günlerdir efsane olmuş Mevlüt'ü mesih sanacağız. Futbolu bilmesek Avrupa'daki en başarılı temsilcimiz Nihat'ı tabii ki "Bizi kurtaracak" diye bileceğiz. Bırakın pozisyon bulmayı, ileride iki top yapamadık. Gelelim İngiltere'deki yıldızlarımıza... Ne Tuncay ne de Emre... İkisi de hayal kırıklığı yarattı. Yediğimiz ilk gole bakın, sonra da felsefemize bakın. Karnıyarık gibi kaldık. Pepe aldı, verdi, ilerledi, göbekten deldi, tekrar verdi, tekrar aldı, golü attı. Ne güzel felsefe değil mi!

ALLAH YARDIMCIMIZ OLSUN
Sorun bakalım Nihat'a; hayatında kaç defa ileride birinci santrfor olarak oynamış. Sorun bakalım Balta'ya hayatında kaç defa önünde Tuncay gibi bir adamla sol bek oynamış. Hakkını vermemiz gereken oyuncu Kazım'dı. Aurelio ile Servet de ellerinden geleni yaptılar.
Dün bu yenilgiyi hak ettik. Aslında biraz daha dirensek belki hak etmediğimiz tek puanı bile alabilirdik.
Önümüzde hayati İsviçre maçı var. İki mağlup karşı karşıya gelecek.
Yenilen kesin eve gider. Berabere kalırsak belki de küçük bir şansımız olabilir . Ama bu futbolla değil İsviçre'ye karşı oynamak, Liechtenstein karşısında bile zorlanırız. Üstelik İsviçre ev sahibi,
hamisi Blatter ve bizim maçın hakemi de "Blatter Çocuğu Lubos Michel." Allah yardımcımız olsun.