'Sınavdan sonra keman çalacağım'

Bu sözler 14 yaşındaki Yasemin'e ait. Şu sıralar en çok özlediği şey keman çalabilmek. ErtelemişAma pazar gününden sonra keman derslerine başlayacak
İrem, şöyle odasında uzanıp, rahatça müzik dinlemeyi çok özlemişPazar geçsin hemen gözlerini kapatıp, müziğini dinlemeye başlayacak
Caner, okulun yüzme takımına girmiş ama sonra çıkmış. En son ne zaman kulaç salladığını hatırlamakta zorlanıyor. Ama olsun pazar gününden sonra engeli yok, en yakın havuza atacak kendini
Uygar ile Burç'a gelince en son şubat tatilinde açtıkları bilgisayarlarının başına oturacaklar ve "sonra oynarız" diye erteledikleri oyunlarına başlayacaklar.
Onlar hayallerine, oyunlarına, sokaklarda top peşinde koşturmaya, aylak aylak dolaşmaya aylardır ara veren, günde en az 100 soru çözen 14 yaşındaki ilköğretim 8. sınıf öğrencileriCaner'in deyimi ile "uyuyup, uyanıp test çözüyorlar."
Onlar da 900 bin öğrenci ile birlikte bu pazar OKS'ye girecek. Bu "Sınav bizim geleceğimizi belirleyecek" derken, en büyük korkuları sınavı kazanamamak değil, ailelerini hayal kırıklığına uğratmak. Yani sınavın kendi başına stresi yetmezmiş gibi bir de ailenin belki dile getirilmemiş olsa da "kazanmalısın" baskısını yaşıyorlar. Uzmanlar uyarıyor: Bu kadar baskı beyin felcine bile yol açabilir.
Ailelere gelince, dizilere bile konu olan "OKS anne ve babalarını" görmek için çok uzağa gitmeye gerek yok. Aslında onlar da çok şey istemiyorlar. İstedikleri çocuklarının iyi bir gelecek için iyi bir liseye girmesi. Bu kadar fedakârlık da bunun için zaten. Acaba öyle mi?
En basit yarışları bile "ölüm kalım meselesi" olarak gören bazı aileler, bu tür sınavlarda çocuklarının hayatını cehenneme çevirebiliyor. Oysa çocukların en büyük ihtiyacı anne babalarının desteği. Bu nedenle sınava sayılı günler kala çocuklarınızı rahatlatmak uğruna onlara en çok duymayı istedikleri ve kendilerini güvende hissedecekleri şu mesajı vermeye ne dersiniz?
"Sonuç ne olursa olsun seni sevmeye devam edeceğiz."