Öylesine görkemli düşler kuruyorum ki!

* İlk kitap Bahçıvan'ın Oğlu, yıl 1963; 72. kitap 'Mo'nun Gizemi 2' ve yıl 2008... Arada heyecan olarak fark var mı?
Geçmiş yıllara göre, sanatıma ve okurlarıma verdiğim hizmette coşkum daha da arttı. Çocuk ve gençlere eserlerimle hizmet vermenin bilinci, daha da güçlenip belirginleştiği için sanırım, çalışmalara böylesine sarılıyorum.

ETKİLENİYORLAR...
* Peki bu nasıl oluyor?
Yaptığım işin geri dönüşü var; okurlarımla buluştuğumda, onların bakışlarındaki pırıltıya tanık oluyorum. O bakışlarda sevgi, saygı ve hatta teşekkür görüyorum. Hele bir de bana gelen e-mailleri görseniz!... Neler var... 'Mo'nun gizemi adlı romanınızla genetik teknolojisini benim kanıma siz soktunuz', 'Ben genetik mühendisi olmak amacıyla Bilkent Üniversitesi'ne kaydımı yaptırdım' diyenlerden tutun da! O kadar çok ki, tek tük değil. Geçen gün, eserlerimin, kimliğine sağladığı katkıları anlatan bir okur mektubu daha aldım. Sevinçten oturup ağladım. Tam bamteli insanın. Gidiyorum mesela Samsun'a, Bartın'a, Erzurum'a, yüzlerce çocuk ışıl ışıl. Sen iki laf edeceksin diye ağzına bakıyorlar, parmak kaldırıyor konuşuyor ve sorular yağdırıp yorumlar getiriyorlar.

* Bu sizin sağlığınızı da olumlu yönde mi etkiliyor?
Belki. Çalışmak insanı canlı tutuyor, bu kesin.

* Bir hastalığınız yok...
Yok, fena değilim çok şükür.

* Algınız da açık...
Çok şükür. Algı şöyle dursun, öylesine görkemli düşler koruyorum ki!..