Zeynep benim gibi düşünsün istiyordum

- Altı sene üç çocuk. Ve hâlâ çözemediğiniz bir evlilik mi bu?
- Z.K: Çözülmüş bir şey yok. Mesela bir teknemiz vardı. Sattı tekneyi. "Çünkü üçüncü çocuk oldu," diyor. Halbuki çocuk sayısı ikiyken de çılgınca şeyler yaptık. Şimdi çalışmadığım halde günler gelip geçiyor ve ben birçok şeyi yapmak istiyorum.
- D.Ö: Yelkenlide bir çocuğu kontrol etmen kolay, ikinci çocuğu kontrol etmen daha zor, ama üçüncü çocuğu kontrol edemem. Çocuklara üç yıl, denize düşerlerse suda kalmayı öğrettim. Üçüncüyle beraber her şey değişti.

- Ne değişti?
- D.Ö: Esas olan mutluluk. Mutlu olmanın yolu da beklentiden geçmiyor. 42 yaşına kadar bekâr yaşadım, evlendim. Zeynep benim gibi düşünsün istiyordum, benim keyif aldığım şeylerden keyif alsın. "Niye dalmıyorsun?" diyorum, yahu dalmıyorsa dalmıyor. Spor yaparım, Zeynep yapmaz. Hayatta motifler çiziyoruz. "Bir gün evleneceğim, karım güzel olacak, spor yapacak." Hayır, biriyle evleneceksin sadece! Yani ısmarlama yok! Bir tek şey var: İki tane insan temel şeylerde buluşuyorsunuz. Bunu geç anladım.