Asansör!..

"Asansör'e binmek" diye yazmıştım.. Bu minnacık yerde çok kısa süre için bir arada olmak zorunda kalan insanların ötekileri yok saymasını eleştirerek..
Niye bir tebessüm olmaz yüzümüzde.. Niye girerken "Günaydın", çıkarken "İyi günler benzeri bir şeyler söylemeyiz birbirimize" diyerek.. Bir minik not geldi, Eskişehir'den. .
"Hıncal Bey" diyor genç kız.. "Dört yıldır ayni apartmanın sekizinci katında oturuyorum. Dördüncü katta oturan bir çifte 'Günaydın' dedim diye, kadın, kocasının canına okumuş, komşumdan öğrendim, 'Bu kızı nerden tanıyorsun' diye.. Meselenin özünde kendimize güvensizlik yatıyor. Ne kendimize, ne başkasına.. O zaman da manzara bu.."
Düşündüm de.. Haklı, Eskişehirli.. Ama böyle gitmez, böyle geldi diye.. Savaşacağız.. Asansöre insan gibi binip, insan gibi inebilmek için savaşacağız..