Karadeniz

Rize Belediye Başkanı Halil Bakırcı ile uçakta karşılaştık.
- Başkan, Rizespor iyi gitmiyor.
- Merak etmeyin, toparlanacak... Rizespor kesinlikle düşmez.
- Başbakan, İstanbul'daki zengin Rizeliler'e "ev ödevi" verdi... "Rize'de hayır işi yapın" diye... Nasıl gidiyor?
- Çok iyi... Tam gaz... Başbakan, Rize'ye sınıf atlatıyor.
- Başkan, Rize'yi, hatta bütün Karadeniz'i turizm kurtarır.
- Hay Allah sizden razı olsun.

Turgut Özal, Mesut Yılmaz'ı "Turizm Bakanı" yapınca...
Karadenizliler bozulmuşlardı: -
Turizmin de bakanı mı olurmuş?.. Başka bakanlık kalmadı mı?
Ama şimdi durum farklı.
Karadeniz "turizme açılmak istiyor."

- Sayın Halil Bakırcı... Sizin yaylalar meşhur... Yatırımcılara yaylalarda arsa tahsis edilse... Nasıl olur?
- İyi olur da, yatırımcının bizden olması lazım... Karadeniz'den... Karadenizli, yaylaya yabancı yatırımcı sokmaz.

Sonra söz "silahtan" açıldı.
- Başkan, sizinkiler silahı neden çok sever?
- Orasını karıştırmayın... Düğünde dernekte, bayramda şenlikte her ne kadar silah atmayın desek de, oluyor işte ufak tefek şeyler.

Bir defasında, Kurtuluş bayramında kürsüye bir "Kore gazisini" çıkarmışlar.
Gazi konuşması sırasında "aşka gelmiş." "2 yaralı."

Bir bayramda da "emekli bir bayan öğretmeni" konuşturmuşlar.
"Yerel giysiler içindeki" hocanımın beline bir de "kuru sıkı" tabanca takmışlar.
Hocanım da "aşka gelmiş, başlamış ateşe."
Hem de "gerçek tabancayla."
Törenden sonra "hocanım ne yaptın" diye soranlara, emekli öğretmenden yanıt:
- Karadenizliye kuru sıkı silah yakışır mı?

"Son töreni" biliyorsunuz.
Kürsüye "kız öğrenci" çıktı. Ama hemen biri "öğrencinin eline silahı tutuşturuverdi."
Kız da "bastı tetiğe."

- Başkan sizde bu işler neden böyle?
- Yavuz bey sen yine bizim yatırımları yaz... Silah işini fazla kurcalama.