Bizler yaşlandık Kusturica büyümedi

Kusturica yine bildiğiniz gibi. Hiç değişmeyen üslubunu Balkanlar'dan gelen çılgın, kontrolsüz, uçuk, barok ve yer yer absürd bu komedide, bir kez daha kullanıyor. Gerçi örneğin Amerikan sinemasının Ford'dan Hawks'a tüm büyük ustaları da hep aynı temaları işlerlerdi. Ama onların filmden filme değişen öyküleri vardı. Oysa Kusturica gibi yönetmenler, sanki hep aynı hikâyeyi anlatıyorlar. Üslup da hiç değişmeyince, filmleri kaçınılmaz bir "Biz bunu görmüştük," duygusu uyandırıyor! Sırp yönetmen, Babam İş Gezisinde, Çingeneler Zamanı, Yeraltı gibi filmlerinde bizi onca etkileyen anlatımını, bu kez bir 'büyüme öyküsü'ne yoğunlaştırmış. Ölmek üzere olduğunu iddia eden dedesi tarafından yaşadıkları kırsaldan büyük kente yollanan 12 yaşındaki yetim Tsane, orada hem yaşlanan ineklerini satmaya hem de kendisine uygun bir eş bulmaya çabalıyor. Çünkü bunlar, yaşlı adamın son arzularıdır. Ve genç çocuğun başına gelmedik kalmıyor. Kusturica, yine sürekli bir karnaval havasında, delidolu, tipik bir Balkan filmi yapıyor. Elbette bize ait veya bize benzeyen çok şey içeren... Oyuncuları alabildiğine abartılı oynayan (ve bu açıdan sanki çok farklı bir kültüre, Japon Kabuki tiyatrosuna yaklaşan), müziği de hiç boşlamayan film, sonuç olarak eğlenceli, ama hayli yorucu. Galiba esas sorun şu: Biz, onun eski seyircileri büyüdük, olgunlaştık, yaşlandık. Ama o hep ve hâlâ o gamsız çocuk kimliğini koruyor. Ve belki yeni hayranlarını genç kuşakların arasından bulacak.

BANA SÖZ VER * *
(Zavet/ Promise me This)/ Yönetim ve senaryo: Emir Kusturica, Görüntü: Milorad Glusica, Müzik: No Smoking Orc., Oyuncular: Uros Milovanovic, Miki Manojlovic, Aleksander Bercek, Ljiljana Blagojevic/ Sırp-Fransa ortak-yapımı.