Sendikasız demokrasi

Yıllar geçti aradan.
O nedenle "bilmeyen çoktur."
Bilenlerin de "çoğu unutmuştur." Anlatalım, anımsatalım.
1980 öncesinin iki işçi konfederasyonu "Türk-İş" ile "DİSK" ti.
Türk-İş'in "güçlü, karizmatik"
Genel Sekreteri Halil Tunç, Senato üyesiydi. (Cumhurbaşkanlığı Kontenjan Senatörü)
DİSK'in "güçlü, karizmatik" lideri Abdullah Baştürk, Meclis'teydi. (CHP milletvekili.)

Bir gün Meclis'e "bir konu" gelmişti. Dönem Adalet Partisi ile CHP'nin "gırtlak gırtlağa" olduğu dönem.
Baktık bir AP milletvekili ile bir CHP milletvekili "el ele, kol kola."
"Ortak" hareket ediyorlar.
Biri Mustafa Başoğlu'ydu. (Sağlık-İş Başkanı ve AP Ankara milletvekili.)
Diğeri Kenan Durukan'dı. (Harp-İş Başkanı ve CHP Sakarya milletvekili.)

Su-İş'in başkanı Nihat Kaya, milletvekiliydi.
Bir başka sendikacı Ethem Ezgü de.
Türk-İş yönetiminden Ömer Ergün...
Çimse-İş'in başkanı Hasan Türkay...
Tes-İş'in başkanı Enver Turgut...
Türk-İş Eğitim Sekreteri Kaya Özdemir...
Tek Gıda-İş'in başkanı Orhan Sorguç...
Ve daha pek çok isim.
"Sendika yöneticisi" olarak Meclis'e girdiler. Meclis'teyken de "sendika yöneticiliği şapkasını" çıkarmadılar.

Yakalarında ister AP rozeti olsun, ister CHP, ister başka parti.
Eğer konu "emek" ise, "işçinin sağlığı" ise, "iş güvenliği" ise, sendikacı parlamenterler bir anda "kenetleniyorlardı."

"Dün 1980'den önce" öğretmenlerin de "başkanları" Meclis'teydi:
CHP'li Hayrettin Uysal gibi.
Şükrü Koç gibi.
"Esnafların" başkanları da.
Kasım Önadım gibi.
Cemal Tercan, Hüsamettin Tiyanşan gibi.

Anlattıklarımızı "o zamanlar Meclis'te olan" TBMM Başkanı Köksal Toptan bilir.
CHP lideri Deniz Baykal da bilir.
"Sendika başkanlığını sürdüren dostumuz" Mustafa Başoğlu "çok çok iyi bilir."

Tuzla "1980 öncesinde de" Tuzla'ydı.
Ama "sömürü düzeninin" işlediği, "55 işçinin öldüğü" Tuzla değildi.