Kimseye 'haklısın' demiyoruz ilişkilere ayna tutuyoruz

* Yılmaz ile o kadar oyun oynuyoruz beraber ama hani bir karşılıklı gelemiyoruz, oyunun içinde bile çok az birlikte sahnemiz var. Ben bu yazılarından şahane bir oyun olacağını düşünüyordum. Bazen karşılıklı okuyorduk, çok eğleniyorduk. Bir süre sonra Yılmaz dedi ki: Tamam ben karar verdim...

SALONDA ÇALIŞTIK
* Yılmaz'ın evinin salonunda bu oyunu çıkardık diyebilirim çünkü orada başladık okumaya. Salonda iki tane koltuğu yan yana getirip salonu boşaltıp her gün de, değişik yakın dostlarımızdan, eş dost seyirci kitlesi bulup etrafımıza, önce elimizde tekstlerle okumaya başladık.

* O kadın her bölümde her söylemesi gereken yerde değişiyor, bazen benim bir yakınım, bazen çok yakın bir arkadaşım konuşuyor, bazen teyzem, bazen annem, bazen ben, bazen tanıdığım, seyrettiğim biri. O replik en iyi hangi tavırda seyirciye ulaşırsa ben o tavırda ulaştırmayı çabuk yapabiliyorum.

* Hiçbir şekilde 'şimdi bu haklıdır' dediğimiz bir durum değil. İlişkilere gerçekten ayna tutuyoruz. Tiyatronun da birincil görevi olan şeyi yapıyoruz ama hiçbir şekilde terazi bir taraftan diğerine ağır basmıyor. Ders isteyen çıkarıyor kendisine...

* Bu kadınımız, bu da erkeğimiz. Biz ikili ilişkilere kuş bakışı bakıyoruz. Ey kadınlar bu sizsiniz, ey erkekler bu da sizsiniz! Bunu demek için ikisinin de adı yok.