Bu olaydan çıkarılacak dersler...

- Hangi Starbucks'ta çalışıyorsunuz New York'ta?
- New York dışında Bronxville'deki bir şubede çalışıyorum. Bu sabah 05.00'te gittim işe. Kahveleri hazırladım, pasta ve sandviçleri yerlerine dizdim. İlk müşterim 05.30'da geldi, Amerika'da hayat çok erken başlıyor... Öğlen 13.30'a kadar kahve siparişi al, kahve yap, böyle geçiyor günüm. Şu an çok yorgunum ama bir o kadar da mutluyum.

- Şimdi geriye dönüp baktığınızda tüm bu yaşadıklarınızdan çıkardığınız en büyük ders nedir diye sorsam?
Birincisi: Kalıplardan kurtulun! Hayatta kendinizi tekrar etmekten vazgeçmeniz, yeni şeyler denemeniz gerekiyor. Rutinlerden kurtulmak, arkadaşlarınızı yenilemek, işinizi değiştirmek... Buna cesaret ederseniz, karşılığını da alıyorsunuz.
İkincisi: Başkalarına saygı gösterin! Çabalarına, geldikleri yere, eğitimlerine, ailelerine... Çünkü herkes tek, kimsenin bir eşi yok. Birkaç dakikalığına bile olsa, onları anlamaya ve kalbinizi açmaya çalışmalısınız.
Üçüncüsü: Arada kalbinizi dinleyip "Mutlu muyum, değil miyim?" diye sorun. Herkes kendi dilediği mutluluğu yaşamayı hak ediyor bu hayatta. Ailenizin, çevrenizin sizden beklentilerini, 'İnsanlar ne der?' düşüncesini bir kenara bırakın. Elinizi kalbinize koyun, gökyüzüne bakın ve içinizden ne geliyorsa onu yaşayın. İnsan kendine asla yalan söyleyemiyor çünkü.

- Bundan sonrası için planlarınız neler, Starbucks'ta çalışmak dışında?
- Bu sade ve güzel hayatı keşfettiğimden beri hiçbir şeyde gözüm yok açıkcası. Hayatımda öyle radikal değişiklikler yapmak istemiyorum. Müzik dinliyorum, okuyorum, biraz yazıyorum, çocuklarımla vakit geçiriyorum ve Starbucks'ta çalışıyorum... Sahip olduğum her şey için minnettarım.

- Kusura bakmayın ama bazen bu kitapta yazdıklarınızın bir kurgu olabileceğini de düşünüyorum... Sizin gibi başarılı bir reklamcı için bu pek zor olmasa gerek, öyle değil mi?
- Bence bir kurgu asla gerçeğin kendisi kadar etkileyici ve akılda kalıcı olamaz. Kurgu olarak yazmaya kalksam, inanın bu hikâyenin sonunu bu kadar güzel bir şeye dönüştürmeyi beceremezdim...