Aşk artık Uzakdoğu'da mı oturuyor?

Çinli yönetmen Wong Kar Wai'nin, Cannes 2007'nin açılış filmi olan ve festivalden sessiz sedasız geçip giden filmi, aslında bence bir mini-başyapıt. Ve en azından kesinlikle kanıtladığı bir şey var: Çinli usta, yalnızca günümüzün en iyi aşk filmleri yönetmeni değil, ayrıca sinemasını bir kalem gibi, evet, şiir yazmak için bir kalem gibi kullanan çok sayılı yönetmenlerden de biri ve olasılıkla birincisi. Ve onun özellikle Aşk Zamanı ve Mutlu Beraberlik filmlerini sevmiş olanlar bu son filmine de bayılacak. Film, sanatçının ABD'de ve İngilizce çektiği ilk film. Ama temalarının, anlatımının ve sanatının özü değişmemiş. Adı, bir New York barında iki kişinin geceler boyu tadını paylaştıkları bir çilekli pastadan geliyor: Erkek arkadaşı tarafından birden terk edilmesini unutamayan Elizabeth ve yıllar önce barından gelip geçen bir sevgiliyi umutla bekleyen barmen Jeremy... İki insan, pastayla birlikte yalnızlıklarını ve karamsarlıklarını da paylaşırlar. Ama günün birinde Elizabeth çeker gider: Mutsuzluğunu biraz da mekân değiştirerek unutmak için... Böylece tipik Amerikan bir 'yol filmi'ne dönüşen hikâye boyunca, değişik insanlar tanır Elizabeth: Boşanmalarına karşın eski karısını unutamayan polis Arnold, Las Vegas'taki babasını yıllar önce terk etmiş delişmen Leslie gibi... Hepsinin ortak yönü, kaybettikleri bir sevgi arayışı içinde olmalarıdır: Sevgiyi bir saplantı haline getirmiş, kimi zaman farkında olmadan, hatta nefret ettiklerini sanarak sevdikleri bir insanın değerini ancak onu kaybedince anlayan kişiler... Film, bitmeztükenmez yolları, anonim bar veya kafeleri, benzin istasyonları, çılgın tüketimi veya cilalı eğlence hayatıyla, aslında filmlerden bildiğimiz bir Amerika üzerine alabildiğine melankolik bir yeniden düşünme sanki. Şu koca ülkeyi galiba en iyi yabancılar anlıyor ve anlatıyor yine: İngiliz Mike Figgis'in Elveda Las Vegas'ını veya Alman Wim Wenders'in Paris Texas'ını hatırlayın... Bu kez Çinli bir usta, bu klasik dekor üzerine kendi dünyasının hüznünü getiriyor. Onun farkı, başta da dediğim gibi, bir kalem, hatta fırça gibi kullandığı kamerasıyla, işin içine görkemli bir şiir boyutu katmak. Yönetmen, ilk kez Norah Jones'un Come Away With Me parçasını dinlerken kafasında şekillenen bu projede, Jones'u başrol için seçmekte de duraksamamış. Norah Jones gayet iyi. Ama Jude Law'dan Natalie Portman'a, Rachel Weisz'dan David Strathairn'e diğer oyuncular süper. Kar Wai'nin üslubunun yaratılmasında büyük katkısı olan görüntü yönetmeni Christopher Doyle'un yerini yine bir büyük ustaya, Darius Khondji'ye bırakmasıysa bir şey değiştirmemiş. Demek ki, keramet aslında Kar Wai'de! Bize artık en iyi aşk filmlerinin Uzakdoğu'dan (Kar Wai, Kitano, Ang Lee, Kim Ki Duk) geldiğini bir kez daha hatırlatan kişilikli bir film.

BENİM AŞK PASTAM * * * *
(My Blueberry Nights)/ Yönetmen: Wong Kar Wai, Senaryo: W. K. Wai, Lawrence Block, Görüntü: Darius Khondji, Müzik: Shigeru Umebayashi, Oyuncular: Norah Jones, Jude Law, David Strathairn, Natalie Portman, Hector A. Leguillow, Rachel Weisz/ Hong Kong-Çin-Fransız ortak-yapımı.