'Yıllarca yediniz milleti!' diye şaka yapsam kaç komedyen hazmeder?

- Mesaj kaygısız bir karikatürist olarak ortaya çıkmıştınız ama mesaj kaygılı sorularım var şimdi...
- Şimdi o alaycı bir söz... Yaptığım işi böyle tanımlarken, "Benim işlerimde mesaj var," diyenlerle alay etmek için yaptım bunu. Seyircinin aptal olduğunu, mesaja, uyandırılmaya ihtiyacı olduğunu düşünmek bölümünde olmak istemedim. Tamam hayatta komiklik, komik şeyler diğerlerinden daha önemsiz olabilir ama güldürmekten, eğlenmekten bahsedip de bununla sorunu olan bir komedyen figürü beni rahatsız etti. Bunla ilgili bir tavırdı o ve bu tavrımda ısrarcıyım. Yani "Hiçbir derinliği yok, politik görüşü yok," gibi laflar eleştiri değil bence. O kadar demode bir bakış açısı ki!

- "Komedyenler artık politik mizah yapmıyor," eleştirisi gündemde. En çok güldüren adam olarak politik mizahtan neden kaçıyorsunuz?
- Ben aptal birisi değilim, Allah'a şükür aklım başımda ve çocukluğum o büyükleri izlemekle geçti. O ustalardan biri bir şey söylediği zaman üstüme alınmıyorum! Ama cümleye bakıyorum; o kadar kaçınılmaz şekilde beni hedef alıyor ki, bu üzüntüye dayanamıyorum. Çünkü bunları söyleyenlerin çoğunluğu beni izlememiş oluyor.

- Sizi izlemeyen var mıdır?
- Var elbette. Özellikle de bir şey söyleyenler hiç izlememiş oluyor; buna üzülüyorum. Bilet almalarına da gerek yok, davet edeyim, izlesinler! Kötü, aptal, birilerini sömüren insanlar varken benim hedef olmam çok acıklı...

- Sizinle ilgili problem nedir peki?
- Erol Günaydın için söylemiyorum, herkes için söylüyorum, usta denilen kişinin beni anlıyor olması lazım. Şaka maka 12 senedir sahneye çıkıyorum, bir! Biletli 5 milyon kişinin beni izlemiş olması da hadi önemli değil diyelim, benim 'en iyi benim' diye bir iddiam da yok. Biri diyebilir ki "Aptal aptal şakalar yapıyor," ya da "İnsanlar zaten gülmeye hazır şekilde geliyor!" Onları gülmeye hazır hale o ustalar mı getirdi? Benim kendi kitlemi gülmeye hazır hale getiren sebepler ne?

- Alper Görmüş Aktüel'de yaptığı tahlilde şöyle diyor: "Cem Yılmaz siyasetçilere öfkemizi değil zaaflarımızı hatta dangalaklıklarımızı dile getirdiği halde ona öfke duymuyoruz..." Mizahınızın özelliklerini bu yönde kurmanız bilinçli bir tercih mi?
- Bu işin tekniği konuşulacaksa, bunu kralıyla oturur konuşurum. 'Ben de senin gibi kralım' diye değil, çırak olarak oturur konuşurum. Bu konuda bilgim var, bu konuda kafa yoruyorum. Diyelim ki protest müzik yapıyorsunuz ama müzik kötü, ne anladım ki o işten! Niye o zaman müzik yapıyorsun, sadece protesto yap! Protest mizah da öyle; içinde mizah yok, gülmecesi yok, yalnızca protestosu var. Ne ki bu? 'Bu file kaça doluyor?' diye şaka olmaz, komik tarafı yoktur bunun. Bu acıklı bir durumdur. "İnsanlarımız toplu taşıma araçlarında üst üste gidiyorlar, öyle değil mi bey amca?" Bu komik değil ki. Ben çocukluğumda o otobüsteki adamdım ve hiç gülmüyorduk biz! Ben diyorum ki, bu sorunlarla ilgili zekice mizah yapmak için çok iyi olmak lazım.

- Yani politik mizahı bilinçli olarak tercih etmiyorsunuz?
- Ben o mizahı çok kıymetli ve çok sofistike olması gereken, daha zor bir şey olduğu için yapmıyorum! O zor! Mahkemeye çıkmak, 'Başbakanı eleştirirsem başıma bir şey gelir' korkusu değil; o iş zordur. O işi çala kalem yaparsan layığıyla olmaz.

- Peki Cem Yılmaz mizahını siz tanımlasanız? 'Öfkesiz' ve 'kendimize dönüp bakalım' durumu mu?

- Görünürde öfkesiz diyebilirim. Birini kurban seçip onunla ilgili şaka yaparak dışlamayı tercih etmiyorum. Onaylanma arzusuyla politik hiciv yapmak ucuz geliyor. Burası Hollanda değil, Amerika değil, buradaki insanın reaksiyonları da oradaki gibi değil.

- Korkunuz hoşgörüsüzlük mü?
- Ben acımasızca şakalar yaptığımda dayanabilecek mi? Sözgelimi, kötü komedyenlerle ilgili "Yıllarca yediniz ulan milleti!" diye bir şaka yapsam kaç kişi hazmedecek sence? Bir de "Böyle mizah yok," diyorlar. İyi ki yok! En azından iyi ki bende yok!

- Karikatüristlerle iktidarın sorunlu ilişkisine ne diyorsunuz?
- Bunu hoşgörmek mümkün değil. Karikatür yapılır, muhatabı da bakar ve bu yoruma razı gelir ya da bu yorumdan bir ders çıkarır. Ama şöyle bir sorun da görüyorum; mizah çok tehlikeli bir şey olduğu için evcilleştirme gibi bir tehlikesi de var. Gerçekten çok ciddi bir sorunu sevimli hale getirebilir, gerçek çözümünden uzaklaştırabilir. Allah korusun gülüp geçebilirsiniz bile! Yani çok ciddi bir soruna gülüp geçebilirsiniz.