"Fazıl bir kere daha düşünsün!"

Dünkü SABAH'ta babam Neco ile yaptığım bayram söyleşisi vardı. Ama yerimiz dardı, çok şey konuşmuştuk ve sayfaya sığamadık. Bugün röportaja köşemden devam ediyorum. Dün evlilik, yeni bir hayat ve baba-kız vaziyetlerini okudunuz, bugün sıra müzikte. Buyurun efendim:

* Geçenlerde "Ben artık Neco değilim Tahir Nejat Özyılmazel'im" dedin. 42 yıllık Neco'luktan sonra ne oldu sana da bu açıklamayı yapıverdin? Ben sanatta hep en iyi şeyleri yapmaya çalıştım. Ama ben şu yaşımda tüm bunların karşılığını alamadığımı gördüm. Bana gereken değer verilmedi bu ülkede. Benim onurumla, yaşantımla, bana zarar verecek şekilde uğraştılar.

* Bu ünlü olmanın bir diyeti değil mi? Ben önce vatandaşım. Beni koruyan kanun yok bu ülkede. Ben bu ülkeyi çok seven biri olmama rağmen bu durumlarla karşı karşıya kaldım. Kendi sanatçısını korumayı bilmeyen bir ülkenin evladı olmaktan dolayı üzüntü duyuyorum. Sanatçılara ikinci sınıf insan muamelesi yapılıyor. Hayır arkadaş!

BU İŞİ YAPMASAYDIM
* Peki Fazıl Say'ın ülkeyi terk edeceğini açıklamasına nasıl bakıyorsun? Ben ülkemi, vatanımı seviyorum. Fazıl Say'ın yaşadıkları benim yaşadıklarımın yanında hiç kalır ama hiçbir zaman ben vatanımı yanlış yapan insanlardan dolayı terk etmeyi düşünmedim ve düşünmem. Ona tavsiyem, bir kere daha düşünsün ve insanları göğüslemesini bilsin. Yönetimler gelir geçer ama bu ülke kalıcıdır ve bizimdir.

* Sen çok yetenekli, büyük işlere imza atmış birisin. Ama geriye dönüp kariyerine baktığında için rahat mı, seni tatmin ediyor mu? Yoksa yapmadığın şeylerden pişman mısın? Hayatımdaki tek keşkem şudur; keşke bu ülkede sanatçı olmasaydım, keşke bu işi yapmasaydım! Sanat hayatım boyunca tepeye getirilmiş çok yanlış insanlar tanıdım. Çok kötülüklerle karşılaştım. Tüm bunlara rağmen bir aileyi devam ettirmenin ne demek olduğunu ben bilirim.

DÜNYA STARI OLURDUM
* Galiba sende çabuk içine kapanma, geri adım atma huyu var. Mücadeleci biri değilsin sanki... Evet, haklısın! Çünkü ben kulisçi bir adam değilim. İnsanlardan isteklerimi koparamadım çünkü istemedim. Sonra da kendi içime kapanıp, küstüm, vazgeçtim.

* Bu devirde bu iletişim imkanlarıyla müziğe yeni başlamış 20'li yaşlarda bir genç olsan bazı şeyler farklı olur muydu senin için? Bu devirde çıksaydım dünya çapında bir star olurdum.

* 42 yıl sahne tozunu yutmuşsun, şimdi çekildim diyorsun, insan sahneyi özlemez mi? O kadar güzel şeyler yaptım ve yaşadım ki hiç özlemiyorum.

NOT: Siz bakmayın babamın "Sahneyi hiç özlemiyorum" demesine. Röportajdan sonra gözleri ışıl ışıl parlayarak geçtiğimiz günlerde İstanbul Gelişim'in değerli üyeleri Garo Mafyan ve Uğur Başar'ın aradığını ve yeniden birleşme kararı aldıklarını söyledi bana. Eee 42 yıl sonra müzikten vazgeçmek kolay mı?