Gördüğüm en "baba" polis

Emniyet mensupları, haber bültenlerine ve programlarına genellikle sert müdahaleleri nedeniyle taşınır. Ama bu kez farklı oldu. Kanal D'deki Arena, Türk Polisi'nin şefkatli yüzünü tanıttı. Terörle mücadele timleri ihbar üzerine canlı bomba olduğundan şüphelenilen şahsın evine baskın düzenlediler. İçeriye giren timler karşılarında bir kadın ve dehşet içinde ağlayan minik kızını buldular. Zavallı çocuk, karşısında gördüğü eli silahlı, kapkara giyinmiş, miğferli adamlardan çok korkmuştu. Bir yandan ağlıyor, bir yandan da soruyordu: "Niye geldiniz buraya? Bize ne yapacaksınız? Götürmeyin bizi n'olur!" Tim komutanı polis, durumu hemen kavradı. Miniğin daha büyük bir duygusal travma geçirmemesi için onu kucaklayıp bir koltuğa oturttu. En sevecen, en babacan ses tonuyla onu sakinleştirmeye çalıştı. Polis amcası "Sakın korkma, hiçbir şey yapmayacağız. Apartmana bir hırsız girdiğini söylediler, onun için geldik. Sizi korumak için buradayız, merak etme" deyince, minik kız da büyük bir sevgiyle polis amcasının boynuna sarıldı. Bu arada diğer polisler de büyük bir nezaketle kadını ve diğer çocuklarını bir başka odaya alıp, seslerinin en nazik tonuyla "Abla merak etme, içeriye bir bakıp gideceğiz. Sakın korkmayın" diyorlardı. Düşünün, canlı bomba olduğundan şüphelenilen kişinin evine giriyorsunuz. Eliniz tetikte. Her an büyük bir patlamanın beklentisiyle sinirleriniz yay gibi gerilmiş. Evdeki çocuğunuzu babasız bırakmanız an meselesi. Bu psikoloji içinde bile masumların hayatını ve ruh sağlıklarını korumak için adeta bir psikolog titizliğinde davranmak zorundasınız. Ve karşınıza korkudan tir tir titreyen bir kadın ve çocuğu çıkıyor. O an çelik yeleğinizi çıkarıp, baba sevginizi kuşanmak zorundasınız. Bir kere daha anladım ki, polislik en zor meslek... Ekranda pek çok polisiye dizi var. Zafer Ergin, Altan Erkekli, Rasim Öztekin gibi oyuncular pek çok defa "babacan polis" karakteri canlandırdılar. Ancak benim bugüne kadar ekranda gördüğüm en "baba" polis, Arena'daydı...