Namuslu kadın olmak!..

Ah ki ne ah! Bazen aptal er(kek)lere kızıyorum. Kadir kıymet nedir bilmezler çoğu zaman. Evde namusuyla erkeğine kadınlık, çocuğuna analık yapan kadınların değerini bilmezler. Ama karılarının en ufak bir kusurunu başlarına kakarlar. Hele hele namuslu bir kadını eve kapattıkları zaman da, o kadını 'aşağılamanın tapusunu' almış hissine kapılırlar. Kadının yüzüne karşı bir fiske atmasalar da, acı sözleri ile kalplerine tükürmesini iyi bilirler. Evdeki kadın saçını süpürge etse, yine de yaranamaz o mendebur erkeklere. Neden peki? Çünkü bu kadınlar ucuz bir fahişe değil. Çünkü sokağa çıktıkları zaman elin adamına kuyruk sallamıyorlar. Çünkü sevdiği adama boynuz takmıyorlar. Çünkü ailenin kutsallığına inanıyorlar. Böyle kutsal bir kadın karşısında er(kek)ler ne yapıyor? Kendisine her fırsatta boynuz takacak kadınların peşinden koşturuyorlar. Kendisini söğüşleyen kadının esiri oluyorlar. Oysa bu tip kadınların derdi; elin adamlarını baştan çıkarıp, 'hıyar erkeklerin avanaklıkları' sayesinde hayata tutunmak. O kadınlar, salyangoz gibi sürünen er(kek)lere tutununca, namuslu kadınlar da düzgün insan olmanın bedelini ödüyor. Bu yüzden de bazı kadınlar haklı olarak bana soruyor: "Erkekler bizim gibi kadınlardan neden kaçıyor?"