Erdal İnönü ve 'alternatif'in alkışlı tarifi

"Aslan sosyal demokrat" Erdal İnönü'nün ardından yazılanlar söylenenler "ciltlere" sığmaz.
Erdal beyin "siyasal yaşamı" kısaydı.
"Hükümette bulunduğu süre" daha da kısa.
Ama "zihinlerde ve sosyal demokrat vicdanda" öylesine derin izler bırakmış ki, ölümünün ardından "siyasal ağıtlar" yakıldı.

Erdal beyin "dirisine de ölüsüne de" bu toplum neden "birleştirici" diye baktı?
Siyaset bilimciler bunu mutlaka araştırmalı.
Biz "birkaç gözlem" sunacağız.

1. Solun sorunu hizipçilik.
Erdal bey "hizipler üstü" bir kişilikti.
2. Sol didişmeyi seviyor.
Uzlaşmayı beceremiyor.
Erdal bey ise hem uzlaşmacı ve hem de "uzlaşmazları bir araya getirmekte" başarılıydı.

3. Liderlik ille de karizma değil ama mutlaka "kumaş" ister.
Erdal beyde "o kumaş" vardı.

4. Türkiye gibi siyasetin "yozlaştığı" bir ülkede, bir siyasetçi için "dürüst kalabilmek" büyük erdem.
Erdal beye hiç kimse "akçalı bir gölge" konduramadı.

5. Kimi liderler gösterişi severler.
Lider pek sevmese bile, çevre onu gösterişe doğru iter. Son model makam araçları, önde arkada koruma ekipleri, sirenler, kırmızı ışıkta geçmeler, yolu trafiğe kapatmalar falan...
Erdal bey "bunlardan hoşlanmazdı."
"Mütevazıydı." Toplum onun bu "içimizden biri" halini sevdi.

6. Ve son...
Türkiye'de "sandıktan çıkmış meşru bir iktidar" var. Muhalefet de var.
Ama bütün bu "var"lara rağmen, halkta hala bir "arayış" var.
"İşte alternatif" diyebileceği bir arayış.
"İşte ben bu adamın peşine düşebilirim" diyeceği bir lider arayışı.
Kitleler Erdal İnönü'nün tabutuna alkış tutarken sanırız "bu özlemini" de dile getirdi.
Alkışlar sanki aranan yeni liderin "tarifi gibiydi."