Yatağa çivilenme bana göre değil

KİTAPTAN alıntı: "Odası bir dükkânın asma katında. Yalnız kalmasını ve yalnız yaşamasını sağlıyor. Açık maviye boyatmıştı duvarlarını. Bağdaş kurup oturduğu koltuğu düşündü. Babasıyla birlikte yapmıştı. Düşünceler tekrar kafasında dolanıyordu. Anlamıyordu kendini. Düşününce kötü oluyordu. Kötü oluyordu ama engelleyemiyordu. Körleşmeyi kabullenmek sağırlığı kabullenmekten daha zordu. Aklını aslında tek bir soru kurcalıyordu. Kör, sağır bir insan nasıl yaşar? Nasıl yapar? Yanıtı basitti. Onun kafasında durum muhtaç olmak ve olmamaktan ibarettti. Bir yatağa çivilenmek ve orada yaşamanın herhangi bir anlamı yoktu ve ona göre değildi. Biliyordu o gün gelene kadar ne olacağını hiç bilemeyecekti. Çıkış noktası bilgisayar olabilir miydi?"