"Batmak istemeyen tekstilci Anadolu'ya gelsin"

ANADOLU'YU üretim üssü yapan konfeksiyonculardan biri de İstanbul merkezli Mavi Ay. Ümraniye'deki kadın ceketi ve pantalonu üreten tesisinin bir benzerini Yozgat'ta kuran şirket, günlük 1.200 pantalon, 800 ceket dikip ihraç ediyor. 2 Temmuz 2007'de faaliyete geçen tesiste 200 işçi çalışıyor. 1 yılda 600 kişilik istihdama ve 3 milyon YTL'lik ciroya ulaşılması hedefleniyor. İleri teknoloji makinelerin kullanıldığı fabrikada işçiler, parmaklarını makineye okutarak kart basıyor. Mavi Ay'ın 4 ortağından biri olan Kemal Kanlı, yurtdışından alınan sipariş ürünlerin fiyatı yıllardır aynı kalırken, İstanbul'da üretim maliyetlerinin devamlı yükselmesinin kendilerini Anadolu'da üretime mecbur ettiğini vurguladı. Kanlı, şu bilgiyi verdi "3-4 yıl önceki fiyatlarla mal yapıyorsunuz. Ürünün fiyatı 5 Euro, 5 yıl önceki fiyatı da 5 Euro. Kalifiye eleman ücretleri ise yükseliyor. Anadolu'da el emeği ucuz. Teşvikler var. Sigorta primi düşük, vergi hiç yok gibi. Maliyetler yarı yarıya fark ediyor. Ya fabrikanızı kapatacaksınız ya da Anadolu'ya geleceksiniz. İstanbul'da üretim yapma şansı yok. Bakıyorsunuz, firmalar güm güm gidiyor. Anadolu'da hiç kazanmasanız, vergi, sigorta primleri kalsa bize yeter."

LASTİKLER KABAK MI?
11 yaşında çırak olarak tekstil konfeksiyon sektörüyle tanışan, 17 yaşında kendi işini kuran Kemal Kanlı, Yozgat'taki yeni fabrikasını tedarikçisi olduğu İngiliz markasına onaylatırken, işçilere verdiği ücretten kötü muamele yapılıp yapılmadığına kadar bir dizi soruyla karşılaştıklarını anlattı. "Asgari ücretin altında para veriyorsanız, sizinle çalışamayız" denilirken, işçi servisi yapan araçların lastiği kabak mı diye bile bakılmış.