Can simidi Alex

Herkesin dikkatini çeken bir pankart: "Ruhunu gönder Tuncay." Zamanlama doğru muydu tartışılır ama Fenerbahçe'nin Anderlecht karşısındaki başlama sürati, o ruhun Şükrü Saracoğlu'nda olduğunu gösterdi. Dün sahada izlenen takımın arzusuna, istekli havasına "Laf" diyene şaşmak gerek. 5. dakikada Aurelio'nun pasında Kezman topa hakim olabilse, bir dakika sonra Tümer'in şutunu kaleci Zitka çelmese gol de erken gelirdi. Baskı , Anderlecht'in savunmayı orta alana ilerletmesine neden oldukça maç da hareketlendi. 19'da Carlos'un ortasına Kezman kafayı vuruken "Gol geldi" dedik ama vuruş dışarı çıktı. Meğer golün dakikası 32'ymiş. Ortayı yapan Aurelio, golü atan da Alex olmalıymış: 1-0. Gol klasik bir tablo ortaya çıkardı: Fener rahatladı, oyun ağırlaştı, rakip rahat pozisyon bulmaya başladı. Yıllardır anlayamadığımız görüntü, ikinci yarıyla başladı. Savunma öyle açıklar veriyordu ki "Tüm emekler boşa gidecek" endişesi büyüdü durdu. 51'de önce Polak'ın, sonra Wasilewski'nin vuruşlarını Serdar "Avrupa'ya da yeterim" dercesine çıkardı. 70. dakikadan sonra Fenerbahçe'de Selçuk ve Uğur, Anderlecht'te Mpenza koz olarak sahadaydılar. Sarı-lacivertli takımın ataklarının hepsinde yer alan Kezman, tutukluğunu; zaman zaman da acemiliğini sürdürdükçe tribünlerde 'Ah'lar 'Vah'lar çoğaldı. Sonuçta kazanan F.Bahçe avantajı eline aldı. Bu tür eşleşmelerde sahasında gol yememe faktörünü kullanması sarı-lacivertlilerin en büyük silahı olacak. Artık Belçika'da gol bir anlamda tur demek. Belediye maçı sonrası soğukkanlı, gücünün orantısında mücadele edip isteğini sergileyen Fenerbahçe, Avrupa için umut verdi. Ancak eğer hedef büyükse takviyenin 'şart' olduğu apaçık bir gerçek. Hem de 1 tane değil; hem de 'serpilmeye' aday değil, tecrübesiyle 'serpilmiş' ve F.Bahçe'yi sürükleyecek isimlere. Şampiyonlar Ligi'nin eşiğine de gelmişken bu hamleler gerçekleşmeli...