Tuhaf bir aileyiz

Babam öldüğünde 24 ayrı yerde şantiyemiz vardı. Annem o güne kadar ev hanımı olarak yaşamış bir insan. Annem ne yaptı, etti her şeyimizi toparladı. Annemiz her şeyimiz. Her şey annemin, hiçbir şey annemin değil! Tuhaf bir aileyiz. Olağanüstü bir güven ve sadakat yaşıyoruz. Yani annem bizi bırakıyor, uzaktan seyrediyor. Gözü hep üzerimizde. Sorumlulukları veriyor, 'sen yaparsın' diyor, biz de ondan aldığımız moralle yapıyoruz... Paylaşımmış, kazançmış; biz hep 'biz istemiyoruz' diye birbirimizin üstüne atarız. Böyle bir aileyiz.