Sedef sen bize ne yaptın?

Mehmet Ali Erbil, Türkiye'ye yepyeni bir 'politikacı', Kürtlere de yepyeni bir 'dost' kazandırdı: Nil Demirkazık. Önce politika sahnesine arz-ı endam eyledi, AKP'ye üye oldu, sonra onların 'statükocu' olduğuna karar verdi. Mini etekle AKP Genel Merkezi'nden çıkışı, kokteyllerde Tayyip Erdoğan'la görüntülenme çabaları, peştamalları kuşanıp hamamda sırtını keseletmesiyle hâlâ akıllarda. Tabii Tasos Papadopulos'la görüşmesi, bütün AB zirvelerini izlemesi, Siirtspor'a başkan olmaya çalışması da. Sonra bir baktık Saddam'ın sarayında ve sıfatı artık 'sosyetik antikacı' değil, 'barış elçisi'. Yaptığı temaslarla savaşı durduramayınca bir de 'canlı kalkan' olmaz mı? Bütün bunlar yetmezmiş gibi, Flash TV'nin yaptığı Düşünce Kampı programında çıktı karşımıza. 2002'de başbakanla katıldığı Doğu ve Güneydoğu gezilerinde ilk kez gördüğü ve "Sanki başka bir dünyadan gelmişlerdi," dediği Kürtlerle tanıştı. Duydukları onu o kadar etkiledi ki Kürt kadınlarının ve çocuklarının hamisi, ablası, en son da temsilcisi olmaya karar verdi, DTP'ye bağımsız adaylık için başvurdu ve Diyarbakır listesinde yer istedi. Bu istek, duyan herkeste müstehzi bir gülümsemeye yol açsa da, onun yeri artık Kürtlerin yanıydı ve DTP'nin kendisine kibarca "Hayır," demesine aldırmadan, adaylığını ilan etti. Vakit geçirmeden sarı-kırmızı-yeşil renklerin hâkim olduğu bir web sitesi yaptı, üslubunu bile değiştirdi. Tıpkı Kürt politikacılar gibi 'bölge' diyor, PKK'dan bahsederken 'PeKeKe' diye vurguluyor, 'ulusalcı faşist cephe'den bahsediyor, Nevruz değil 'Newroz'u kutladığını anlatıyor. "Her işe el attığınız için kimsenin sizi ciddiye almadığını biliyor musunuz?" şeklindeki sorumuzu "Güzel olduğum için yadırganıyorum," diye yanıtlıyor.

GERÇEKTEN İNANIYOR
Nil Hanım'ın bir de Kuzey Irak maceraları var ki, anlat anlat bitmez. Öyle ki Mehmet Ali Erbil'in yakın arkadaşı Nil Demirkazık, şimdi Osman Öcalan'ın yakın arkadaşı. Aralarında Öcalan'ın web sitesi de olmak üzere birçok Kürt sitesine yazı yazıyor. Nil Demirkazık, her ne kadar DTP adaylık başvurusunu kabul etmese de, hem AKP hem DTP tabanından hem de kararsız seçmenden oy alacağına ve Diyarbakır'da yüzde 30-40 oranında kararsız bir seçmen kitlesi olduğuna inanıyor. Nil Demirkazık'la sohbetimiz, oralarda 'tehlikeli' işlere bulaşan herkesin korkuyla dile getirdiği polis tarafından takip edilme detayını gülümseyerek anlatmasıyla sona eriyor. Ne dersiniz, her halk gerçekten de hak edildiği gibi mi yönetiliyor?