Türk-Kürt arası evlilikler artıyor

Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması 2003 yılı verileri, Türkiye'de Kürtlerle Türkler arasında yapılan karma evliliklerin her geçen gün arttığını ortaya koyuyor. İlk olarak, AB fonları ve Sağlık Bakanlığı'nın katkısıyla, 80 ilde 10 bin 836 hanede 15- 49 yaşları arası 8 bin 75 evlenmiş kadına, kendilerinin ve eşlerinin ana dilleri sorularak etnik yapıları ortaya çıkarıldı. Buna göre 51 etnik ya da dilsel grubun bulunduğu Türkiye'de anadili Türkçe olan kadınların yüzde 96'sı yine anadili Türkçe olan erkeklerle evli. Anadili Kürtçe olan kadınların sadece yüzde 7'si anadili farklı olan erkekler ile evlenmiş.

EVDEKİ DİL TÜRKÇE...
Araştırmaya göre Türk halkının yüzde 83'ünün anadili Türkçe, yüzde 14'ünün Kürtçe, yüzde 2'sinin Arapça. Geri kalan yüzde 1 ise diğer etnik kökenlere mensup. Anadili Kürtçe olan kadınların yüzde 35'i evde kocalarıyla Türkçe konuşuyor. 5 yılda bir yapılan ve sonuçları uluslararası nüfus araştırmaları kurumlarıyla belli bir zaman sonra paylaşılmak zorunda olunan Nüfus ve Sağlık araştırmasının detaylı verileri 2007 yılı sonuna kadar açıklanacak. Aynı araştırmanın 1993-1998 yıllarındaki verilerini analiz eden ODTÜ Sosyoloji bölümünden Ayşe Gündüz Hoşgör ve Jeroen Smits; Türk ve Kürt kökenliler arasında karma evliliklerin oranının kentleşmeyle beraber son on yıllarda artmasına karşın genel nüfus içinde oranlarının çok az olduğunun altını çiziyorlar:

'40 EVLİLİKTEN BİRİ'
"11 bin 570 çiftle yapılan görüşmenin sonuçlarına göre Türkiye'deki çiftlerin yüzde 2.4'ü diğer bir deyişle her 40 evlilikten sadece birinde çiftler Türk ve Kürt etnik kökenlerinden geliyor. 1976 yılından önce Türk-Kürt karma çiftlerin oranı toplam nüfusun sadece yüzde 1.8 idi. Bu rakam 1989-1998 yılları arasında yaşanan tüm gerilimlere rağmen yüzde 3'e çıktı." Araştırmanın en ilginç verilerinden biri ise, Türk etnik kökenliler içinde eğitim oranı düştükçe Kürt kökenli eş bulma oranı artıyor. Buna karşın Kürtler arasında eğitim seviyesi yükseldikçe Türklerle karma evlilik oranı yükseliyor. Ayşe Gündüz Hoşgör ve Jeroen Smits'e göre, Kürtlerle Türkler arasındaki evlilik oranlarının düşük olmasının arkasında milliyetçilikten çok geleneksel topluma özgü sosyal yapı var. Akraba evlilikleri ve görücü usulü gençlerin farklı etnik gruplardan insanlarla evlenmesini engelliyor.