Bülent Arınç ve çocuklar...

Kendilerine ait bir bayramları olduğu için Türk çocuklarının çok şanslı olduğunu düşünürüz.
Kağıt üstünde öyle ama gerçekte durum daha farklı.
Amerika'da ya da Almanya'da bir çocuk belirlenen programlara uymak kaydıyla ülkesinin Meclis'ini ya da Başkanlık Sarayı'nı gezebilir.
2004 Haziran'ında Başbakan Erdoğan'ın Başkan Bush ile görüşmesini takip etmek için Kuzey Kapısı'ndan Beyaz Saray'a girerken, önümden akan yüzlerce çocuğa şaşkın gözlerle bakmıştım.
Haftasonu İstanbul'dan 3 aile çocuklarını Ankara'ya götürdü. Çocuklar önce Anıtkabir'i gördüler sonra da İlk Meclis'i. Sıra TBMM'ye gelince duydukları şey "yasak hemşehrim".
Mustafa Kemal "Ulusal Egemenlik" bayramını çocuklara armağan etti. Bizse ulusal egemenliğin kalbini görmeyi çocuklara yasaktan beter ettik.
Bizde bir çocuğun Meclis'i görebilmesi için ya okulunun TBMM Başkanlık Sosyal İşler'den izin alması ya da bir vekilin ziyaretçi olarak kabul etmesi gerekiyor.
Oysa önceden ilan edilen gün ve zamanlarda ve rehberler eşliğinde çocuklara Meclis'i gezdirmek ve hatta onları Genel Kurul salonunun localarına almak çok mu zor?
Ulusal Egemenlik Bayramları'nda kürsüye askerlik çağı gelmiş İmam-Hatipli öğrencileri çıkardıkları için sık sık eleştirilen Meclis Yönetimi'nin dikkatine sunulur...