|
 |
 |
 |
 |
|
Beni korusun diye bacağıma melek dövmesi yaptırdım
* Bacağımda ameliyatlardan kalma izler var. Sayısız estetisyene gittik; 'incelecek, rengi açılacak ama kaybolmayacak' dediler. İlk duyduğumda yıkıldım ama şimdi umursamıyorum. Şükretmeyi unutup şımarıklık yaptığımda ya da bir şeye çok üzülüp kahrettiğimde benim kitabım olacak onlar.
* Ameliyat olduğum bacağıma bir melek dövmesi yaptırdım. Bu ameliyatların bittiğini belgelemek için. Onun beni koruyacağına inanmak istiyorum.
* Yaşama sevincimi kaybettim. Bazen çok isyan ettim. En çok da 2006'nın sonbaharında ettim... Fiksatörü çıkarmışlardı ama artık kendimi kaybetmiştim. Fiziksel acılar bitmişti ama gerçek yaşama adım atınca, sudan çıkmış balığa döndüm ve bu kez psikolojik olarak nefes alamadım. Duvarlar ve insanlar üzerime üzerime geliyordu. İnsanlar çok 'boş' geliyordu. Sınıf birincisi olmama rağmen ikinci dönem devamsızlıktan beni sınıfta bırakmışlardı. Bu dönemde hep felsefe kitapları okudum.
*
Bir gün iyi olacağıma hep inandım. Ameliyatlarımdan sonra zincirleme bir şekilde hastalıklar geliyordu. Önce emboli oldum, sonra kilo aldım, ardından psikolojik sorunlar geldi. Psikolojik sorunlar çok ciddi boyutlara ulaştı. Bir hastanede 9 günlük özel bir tedavi gördüm. Orada hayatın değerini, ölümü düşünmenin yanlış olduğunu anladım.
* Geçen 13 yıla bakarak insanlar bunun bir azim ve başarı hikayesi olduğunu söylüyor. Ama asıl başarıyı bundan sonra göstereceğim. Aslında tabii ki başarı ve azim. Küçük-büyük herkes bana 'Biz yaşasaydık deli hastanesinde olurduk' diyor. Delirmenin eşiğindeydim zaten. Allah gücüne inandıklarını sınavdan geçirir. Bu sınavlardan sonra ayakta olabilmek çok önemli.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
