Buz üstünde son tango
Malum program bitti, şimdi de Naim Süleymanoğlu'nun yurda dönüşünde yaşanan 'halter patlaması' gibi bir artistik patinaj patlaması bekliyoruz. Leğen kemiği kırığı vakalarının artması hoş değil, ama bize yeni bir milli spor lazım.
Buzda Dans yarışması, Katolik buzcu arkadaşın sünnet tartışmalarıyla 'finish'i gördü ve fakat sünnet tartışmasının ucu Asena Hanım'a buz kraliçeliği unvanını getirmedi. Zeynep Tokuş ve aile faciası ağır bastı; artık bizim de bir buz kraliçemiz var. Ölçülü, çocuk doğurmuş olmasına rağmen dipdiri vücutlu Zeynep Tokuş, önümüzdeki süreçte buzla ne tür bir münasebet yürütür bilmiyoruz, ama bu yarışmanın bir dizi sonuca yol açtığı kesin. Bir kere, milletçe ıstakozlardan nefret etmeye başladığımız kanaatindeyim. Bu çok da şirin sayılamayacak deniz canlılarının imajı, onları zengin sofralarına pazarlayan Sema 'işhanımı'nın etkin çabaları sonucunda iyice bozuldu. Istakozlar, adeta milli düşmanlarımız haline geldi. Etrafımda ıstakozlardan nefret eden böyle kaç kişi var, bir bilseniz. Efendim, biz aslında her türlü acayiplikle bir aşk-nefret ilişkisi kuruyoruz. Yani, acayiplik peşinde koşan, acayip olana bakmayı çok seven, bu arada o acayiplikten nefret edebilen bir milletiz. Hani, mesela sokakta, ortaya tuhaf bir durum çıktığında, birden bir kütle toplanır ve amaçsızca bakar ya, hiçbirimiz o kütleye dahil olmaktan kendimizi alıkoyamayız, Buzda Dans da o sebeple çok ilgi çekti. "Birader n'oluyo burada ya?!" ruh haliyle televizyon ekranlarına kilitlenen reyting nesnesi toplumumuzu bulmuşken, tabii buzcu yarışmacılar ve buz jürisi, tüm marifetlerini birer birer sergiledi. Herkes kendi oyununu oynarken, ortada olayı hakikaten ciddiye alan arkadaşlar da vardı ve bunlardan 'son üç' Asena, Bülent Polat ve Zeynep Tokuş'un nasıl birer hırs küpü olduklarını dehşetle fark ettik.
SANKİ KARİYER YAPACAKLAR
Evet, onların dışında herkes olayda bir rol bölüşmüş, ortamdaki acayiplikleri kendi hesaplarına en güzel biçimde dönüştürmeye çalışırken, onlar gerçekten buzda dans olayında kariyer elde edecekmiş gibi, tamamen buza kilitlenmiş, birer kış olimpiyatları artistik patinajcısı kıvamında karşımıza çıktılar her hafta. Bülent Polat'ın Alinur Velidedeoğlu'nu, sadece soyunduğunda estetik olabileceğini ima ederek kulis arkasına çağırması ve "Ne anlarsın sen buz dansından?" diye haykırması, bana kalırsa, tüm yarışmanın en kritik noktasıydı. 40 yıllık artistik  patinajcı gibi ortama kılıç sallayan Bülent Polat'ın patinaj kısmını tam olarak kestiremedim, ama 'artistik' yanının gayet kuvvetli olduğunu söyleyebilirim. Herhangi bir spekülasyona mahal vermemek için, hanım yarışmacılar hakkında, özellikle son akşam "Ne acayiplik yapsam da ortamlarda dikkat çeksem?" zihniyetiyle yine ciğerimizi dağlayan ve patenlere sarılıp buz kraliçesinin gölgede kalmasını sağlayan Tuğba Ekinci'ye olan hislerimi dizginlemek istiyorum. Ve fakat Olcayto Ahmet Tuğsuz'a özel bazı hisler hissettiğimi belirtmek zorundayım. O kasabanın zengin damadı kıyafetleri içinde, Bülent Polat'ın kulis arkasında soyunma restine karşılık gösterdiği delikanlı tavrıyla, kostümü, tıraşı, genel hal ve gidişi arasındaki korkunç açı farkının hastası oldum ben. Artık hayatta bir papyonlu delikanlı olarak dolaşmak, damatlık takım elbise içinde "Tutmayın lan beni!'' ya da ''Gelirsem oraya!..'' kıvamında dolaşmak istiyorum. Olcayto Bey'e baka baka böyle bir insan haline geldim yani...
AYŞE ARMAN KAYBETTİ
Elbette bu buz yarışmasının bir de kaybedeni vardı: Ayşe Arman. Kâğıt bobinler üzerinde matbaaya dans eder gibi giren ve gazete sayfalarından bize her türlü numarayı çekebilen Ayşe Arman'ın, insan topluluğu içinde tamamen fos çıktığını üzülerek müşahade ettim. Tüm bir sınıf atlama merakı içindeki kadın milletini Dubai'ye uçup, sevgilisinin kollarına atlama fantezisine sürükleyebilecek kadar karizmatik bir gazete insanı, gerçek hayat karşısında nasıl bu denli sönük kalabiliyordu yarabbim. Yani, aslında Asena'yla kafayı çekmek, Zeynep Tokuş'la evcilik oynamak ve Bülent Polat'la mümkünse kahvaltıda salçalı ekmek yiyerek ortamdan kaçmak istediğini anlatarak giriştiği entelektüel hamle falan, ne kadar sarktı buz pistlerine öyle. Yani Okan Karacan'ın kötü parodileri bile daha katlanılabilirdi. Neyse sayın okurlar, kendimi tuttum tuttum, nihayet final sonrası içimde kalan bazı hususları huzurunuzda ifşa ettim ya, artık gam yemem. Bir türlü sayılamayan 70 milyon küsurun önünde, ekranlarda, "Çok yalnızım be atam!" diyerek ağlayan Asena'ya ise ayrıyeten selam eder, omzunu dayayacak bir dost sıcaklığının her daim mevcut olduğunu belirtmek isterim.
SAMİ TOSUN
|
