  |
|
Bir Kapak hikâyesi
MFÖ'nün efsane albümü Ele Güne Karşı sonunda CD olarak basıldı. Bu vesileyle üçü bir araya gelip fotoğraf çektirmeyi kabul etti. Ama bakın nasıl?
 Bundan bir yıl önceydi. Mazhar Fuat Özkan'ın Ele Güne Karşı albümünün olmadığını fark ettim. Her zaman mırıldandığınız şarkılarla dolu bir albüm. Ama gidip satın almaya kalktığınızda yok. Hakikaten kaset ve plak dışında hiç basılmamış. Balet Plak'taki yönetici arkadaşım Haluk Polat'ı aradım ve "Bu albümü çıkarsanıza," diye zorladım. Resmen aylarca başının etini yedim. Geçen ay sonunda gerçek oldu. Mazhar Fuat Özkan'ın efsane albümü Ele Güne Karşı sonunda ilk kez CD formatında piyasaya çıktı. Bir şeyi daha fark ettim. Mazhar Fuat Özkan'ın birlikte çekilmiş doğru dürüst tek kare fotoğrafları yoktu. Hatta AGU albümünün kapak çekimleri sırasında tartışıp stüdyoyu terk ettiklerine dair haberleri okumuştum.
FUAT KAPAĞI BEĞENMEDİ
Önce Fuat'ı aradım. Röportaj yapmak istediğimi, ama kapak çekmek için bize zaman ayırmalarını rica ettim. Fuat bir nevi fahri menajer gibi. O, her şeyi sizin için ayarlıyor. Grubun bir nevi en 'dünyada' yaşayan elemanı. O sırada Özkan, ağabeyini kaybetti ve çok üzgün olduğundan çekim ertelendi. Sonra Mazhar ve Özkan hazır olduklarını söyleyince Mazhar'ın evinde buluştuk. Yanımda Cem Talu var. Kendisi zor insanlarla fotoğraf çeken biri olarak tanınır. Okan Bayülgen'in Makina'sında 'stop motion' görünümlü kareleri görmüşsünüzdür. Onları da Cem çekmişti. Neyse üçünün bir arada olduğu ender anlarda fotoğraf için bir karar vermemiz gerekti. Elimde Rolling Stone kapakları kitabı, kapaklardan kapak beğeniyoruz. Benim onlar için düşündüğüm kapak Rolling Stone'un 28 Aralık 1995 tarihli Green Day kapağına benzer bir çekimdi. Ama Mazhar, kitabı alıp karıştırmaya başladı ve bir sayfanın üzerinde durarak "Neden bunu yapmıyoruz?" dedi. Backstreet Boys, 20 Temmuz 2000. Siyah şık takımları içinde beş genç adam, pantolonlar indirilmiş (bkz sağ alttaki fotoğraf). Tam bir bomba. Biricik, eski bir moda editörü olarak ikna oldu. Özkan "Bana uyar," dedi. Ben zaten razıyım. Mazhar "Eh bunlar Rolling Stone, şöyle değişik bir şey yapalım," diye gazı verdikçe mutlu oluyorum. Ve fakat Fuat... Önce Tamam," dedi, sonra endişelendi. Derken 'Hayır olmaz, ne alakası var'a geldi durum. Tabii bir anda ortamda gerginlik, bırakın pantolonlar aşağıda çekim yapmayı, normal çekim yapabilirsek şanslıyız... Mazhar'ın evinin alt katındaki garaja indik. Orada üçü çeşitli pozlar veriyor. Özkan çok rahat ve eğlenceli, Mazhar da öyle. Ama Fuat biraz gergin ve konu müzik dışında bir yere geldi mi cidden sinirlenebiliyor. Benim gözlemim şu: Bu adamlar birbirlerini çok seviyor ve tek tek her biriyle konuşup anlaşabilirsiniz. Ama bir arada olduklarında durum karışıyor. Her biri diğerinin ne düşüneceğini çok ince hesaplıyor. Birinin istemediği ya da rahatsız olduğu bir noktada hepsi pes ediyor. Üçünün de tam olarak inandığı bir şey olmadığında ortam geriliyor. MFÖ'nün sırrı da enerjisi de bu herhalde. Bu gerginlikte, bu albümleri kaydetmek hakikaten büyük iş. Ama sonuçları iyi oluyor. Biz fotoğrafları çektik, mutlu mesut ayrıldık. Bir daha mı? Hakikaten meşakkatli iş. Bu arada meraklısına not: Fuat beni aradı, kapağı beğenmediğini söyledi.
|
