Kafalar 'bi' dünya
Topluma örnek olmak için sanatçılar hep ayık mı gezmeli? Ayık gezenlerin bize ne faydası oldu?
Kafamız güzel, her şey güzel! çok
Nejat İşler canlı yayına sarhoş çıktı, ortalık ipini çeken cellatla doldu. 'Sanatçı' topluma 'örnek' olamamıştı. Bir dakika! Ne örneği? Hem 'ayık'lar çok mu 'örnek' ki?.
Bir haftadır başarılı oyuncu Nejat İşler'in halka nasıl örnek olacağı hususunda bir tartışmadır gidiyor. Aslen ne sanatı icra ettiği meçhul bir kısım arkadaşın, "Biz sanatçılar topluma örnek olmalıyız," laflarını her daim işittiğimizden olsa gerek, önümüze gelen her 'sanatçı'nın açtığı yoldan, gösterdiği hedeften ilerlemek gerektiği gibi bir yanılsama içindeyiz galiba. Yani, şimdi Nejat İşler, Okan Bayülgen'in Makina'sına kafa yüksek katıldı ya, sanki 'kötü örnek' olduğu kitleler sarhoş sarhoş televizyon binalarını basacak zannediyoruz. Halbuki sanatçı topluma niye örnek olsun ki? Ya da 'örnek' olmak için ille de ayık olmak mı gerekiyor? Belki çok tutarlı görmeyebilirsiniz ama Hollywood'da Irak Savaşı'na karşı sesini yükseltebilen, aslında bu konuda laf söyleyebilecek kadar hayatla ilgili az sayıdaki oyuncudan biri olan Sean Penn, hatırı sayılır bir vaktini Mickey Rourke ve Charles Bukowski'yle Los Angeles'ın en paspal bohem ortamlarında takılarak geçirmişti. Bu topluluğun, bizim ahlakçılarımızın tabiriyle 'serserilik' ettiğine, hatta serseriliğin suyunu çıkardıklarına kuşku yok. E, bu durumda, evinde gizli gizli içtiği söylenen ve ailecek ciddi alkol sorunu olan kudretli Başkan Bush'un, Irak macerasına karşı sesini yükseltme cüretini bulan Sean Penn'e, "Hadi ordan, pis sarhoş!" mu diyeceğiz? Yahut,  terapi üzerine terapi görüp ABD'yi, hatta tüm dünya siyasetini, ne kadar akılcı olduğu son derece kuşkulu bir biçimde ama 'alkolsüz' yöneten bir 'başkan'a karşı, son derece alkollü bir biçimde, "Hooop, n'apıyorsun emmi?" diye sorma cesaretini gösteren bir sarhoşa, "Sen topluma kötü örneksin. Sus bakalım!" demek ne kadar akılcı? Sean Penn, çok iyi bir aktör olmasının yanı sıra, en ayık Amerikalılardan bile daha ayık olduğunu gösterdi işte, daha diyecek bir şey yok...
REZALETİN DE ÖLÇÜSÜ VAR
Tabii her Amerikalı sarhoş aktör aynı olmuyor. Mesela Antalya Film Festivali'ne davet edilen ve gittiği her yerde sarhoş olup rezalet çıkaran Michael Madsen, neredeyse diplomatik kanallarla 'istenmeyen adam' ilan edilecekti. Ayıptır söylemesi, ben de içtiğim zaman ayarımı bilmem, rezalet çıkarırım ama bu arkadaş beni bile şaşırtmıştı. Sonra, saçmalamak parayla mı efendim? Mesela, bir kısım sanatsal etkinliğe dahil olma, sinema filmlerinde oynama gibi çabaları olan, hatta Michael Madsen'ın başrolde bulunduğu bir Hollywood yapımında mühim bir tecavüz sahnesinde rol alan Deniz Akkaya, trafik polislerine yakalanıp da "Çişim geldi, çişimi evde yapmak istiyorum!" diye bağırdı ve magazin programları genç kadının üzerinde tepindi durdu. Halbuki hepimizin 'popstar'ı  Tarkan, ayık kafayla kameralara bakıp, o şirin gülümsemesiyle, "Çişim var," demişti!.. Kaldı ki, Okan Bayülgen'in programına katılan ve sorulan sorulara 'sarhoş' Nejat İşler'den çok daha saçma cevaplar veren 'ayık' bir kütle mevcut değil midir? Yani, misal Banu Alkan, istediği kadar ayık olsun... Ya da, programın demirbaşı sayılabilecek Hilal Cebeci, ne kadar ayıktır?.. Ya da, Hakkı Devrim, daimi konuk olduğu programda söylenenleri anlayamama ısrarıyla, 'kafa sürekli yüksek' bir görünüm arz etmemekte midir? Ha, maksat Okan Bayülgen'in kafa yapabileceği standartta bir ayıklıksa, o zaman olay anlaşılır. Bence Nejat İşler vakası, Okan Bayülgen'in arkadaşla kafa yapamaması ve onun 'boyut'u karşısında çaresiz kalmasıyla özetlenebilir. Yani sarhoşluk bazen çok işe yaramaktadır!.. İşin başka boyutu da var tabii. Ana haber bültenlerinde 'trafik ekiplerine yakalanan sarhoş' görüntüleri iyi reyting getiriyor ya, magazin programları bunu görünce sarhoş 'ünlü' peşine takıldı. Maksadı kameralara 'yakalanmak' olan mankenlerden iş çıkmayacağı için, istikamet İstiklal Caddesi haline geldi. Magazin canavarlarının takıntı yaptığı bir 'kafamız güzel her şey çok güzel' arkadaşımız da Teoman. Son bulduğu formülle tüm sanat camiasına örnek oldu bence. Yolda 'hafif alkollü' yürürken aniden geri dönüyor ve kendini  takip eden kameraların manevra kabiliyetini tamamen altüst edecek şekilde, yine tekrar 'u' dönüşü yaparak, görüntü almalarını imkânsızlaştırıyor. Böylelikle, kendisiyle kafa yapmaya çalışan magazin programlarıyla kendisi kafa yapıyor. Başarılı oyuncu Engin Günaydın'ın paparazzi kameraları karşısında bulduğu kapüşonu çekme ve konuşmama tavrı da bir o kadar eğlenceli, örnek bir tavır. Aslında, şöyle de denebilir: Ayıkken bile hiç kimseye örnek olamayacak, hatta esasında 'sanat'la pek ilgisi olamayacak 'sanatçı'larımız var bir yanda. Bir yanda da sarhoşken bile örnek sayılabilecek kimseler... Evet, bu topraklar çok sarhoş ve çok örnek insan gördü. Pek çoğumuz açısından 'Can Baba' sıfatını kazanmış rahmetli Can Yücel mesela... 'Ayık' ve 'büyük' devlet adamlarımız, bürokratlarımız onu örnek alsalar, her şey çok başka olurdu. O bu memlekette neye ne denmesi gerektiğini söyledi ya bir kez, ölüp gitti ama hayata koca bir çentik attı. Gelelim tekrar Nejat İşler'e... Okan Bayülgen'in sorularından birine, "Filmde domuz mamulleri yok, yalan söylemiyoruz yani," diye cevap vermişti. Demek ki insanlar sarhoş da olsalar, sorulan sorulara gayet iyi cevaplar verebiliyorlar. Zaten mesele de bu değil mi? Yaptığınız işlere 'domuz mamulü' karıştırmayın, gerisini boşverin...
SAMİ TOSUN
|
