  |
|
İfrat ve tefrit
İstanbul'daki eğlence yerlerinin hiçbir kurala uymadan müzik yapmaları veya yolları kendi özel otoparkları gibi kullanmaları yanlıştı.
Bir bölümü "ne iş olsa yaparım" zihniyeti sahibi bu kişiler, daha çok gürültü daha çok kazanç anlayışıyla hareket ederek kendi ayaklarına kurşun sıktılar.
Yerel yönetim de, herhalde Ankara'nın dürtmesiyle devreye girdi ve yaz ortasında, yani bu işyerlerinin tam para kazanacağı dönemde, yaptığı denetimlerle işyerlerine 10'ar günlük kapatma cezası verdi.
Ölçüyü kaçıranlara akıllarını başlarına toplamaları için ölçü dışı bir cezaydı bu. Uygulamayı destekledim çünkü İstanbul giderek hukuksuzluğun egemen olduğu bir kent haline geliyordu.
Ancak arkasından Büyükşehir Belediyesi Encümeni bir karar daha aldı ve İstanbul'da hafta içi 24.00, hafta sonu 01.00'den itibaren müzik yayınını yasakladı.
Sorunları sadece yasakla çözmek 4. Murat'tan gelen bir gelenek herhalde.
Yıllar önce Murat Belge, Boğaz'da batan Independenta tankeriyle ilgili yazmıştı. Belge, sabaha karşı patlama sesini duyunca merakla sahile iner ve elinde tüfek bir jandarma askeriyle karşılaşır.
Ne olduğunu anlamaya çalışırken asker Boğaz kıyısına yaklaşmasına izin vermez. Belge nedenini sorunca "Yasak" demekle yetinir.
Vatandaşın yaralanması tehlikesi yasakla önlenmiştir.
Şimdi de aynı anlayışın bir başka versiyonunu görüyoruz.
Eğer burada söz konusu olan hukuku egemen kılmaksa, o zaman her alanda kılmak gerekir. Çünkü hukuk kuralı öyle seçimlik uygulanacak bir malzeme değildir.
Eğer tek ölçüt hukuksa sormak gerekir, bu işyerlerinin gürültüsünden şikâyet eden 15 bin imza sahibinin evleri imar ve iskân yasalarına uygun mudur?
Bu evlerden kaçı hazine arazisi üzerine kurulu, kaçı kaçaktır?
Veya yasaya aykırı ev yapmış insanların, başkalarını "hukuk kuralını ihlal ediyor" diye şikayet hakkı var mıdır?
Yerel yönetimler hukuk kuralını egemen kılmak istiyorsa, bu 15 bin evi tek tek incelemeli ve yasaya aykırı olarak inşa edilmiş olanları yıkmalıdır herhalde.
Sayın Vali, Sayın Emniyet Müdürü ve Sayın Belediye Başkanı bu konuda itiraz etmeyeceklerdir diye umuyorum.
Bu işin latife tarafı.
Ama işin bir de ülkeyi ilgilendiren yönü var.
Beğenelim beğenmeyelim, İstanbul bir turizm kenti. Bu mekanlar sayesinde Türkiye uluslararası dergilerin, gazetelerin sayfalarına taşındı.
Bizim çok tartışıp eleştirdiğimiz, beğenmediğimiz Türkbükü bile bu hafta The New York Times'ın turizm ekinde manşet konusuydu.
Turizm Bakanlığı'nın milyon dolar harcayıp başaramayacağı bir tanıtım atağıydı bu.
Demek istediğim, turizm gelirine umut bağlamış, yıllık dış ticaret açığı 30 milyar dolara yaklaşan bir ülke olarak, eğlence sektörüne sadece zart zurtla yaklaşamazsınız.
Burada hem yerel yönetimlere, hem de işyeri sahiplerine görev düşmekte.
İşyerleri kazançlarından biraz fedakarlık edip müzik sesinin dışarılara taşmayacağı sistemler kurmalı, müzik sesini ayarlamalı, yerel yönetimler de ülkeye ciddi tanıtım imkanı sağlayan bu işyerlerine biraz şefkatle yaklaşmalı.
Sadece "Yasak hemşerim" mantığıyla sorunlar çözülecekse sıkıyönetim ilan edelim daha iyi.
|
