 |  |
 |
|
İnsanlık hepten ölmüş!..
 GAZETEYE girerken sireni duyup döndüm.. Ne göreceğimi ve nasıl kahrolacağımı bildiğim halde..
Nasıl insanlarız biz, nasıl yaratık, nasıl mahluklarız biz?..
Cankurtaran.. Işıklar yanıp sönüyor, siren acı acı haykırmıyor, adeta yalvarıyor, "Ne olur yol açın" diye..
Yol dolu.. Bir, tek bir otomobilde, siren sesine tepki yok.. Sağa yanaşma.. Durma, yol açma..
Hiçbirinin umurunda değil, o arabanın içinde birinin muhtemelen can çekiştiği.. Hastaneye yetişmesi için her anının kıymetli olduğu.. Yaşam ve ölüm arasında zamana karşı bir yarışın yaşandığı..
Düşünün bir insan her an ölebilir.. Ve bu hiç kimsenin umurunda değil..
Oysa o ambulansın içinde bir gün kendisi, ya da en sevdiği olabilir, her saniyenin kıymetini ve yoldaki sürücülerin umursamazlığı dehşetini bilerek..
Böyle şey denir mi?..
Diyorum işte!.. Allah bu umursamaz, bu insanlıktan nasipsiz yaratıklara o anı yaşatsın inşallah da, anlasınlar ne yaptıklarını.. Bunlara söz, nasihat, rica kar etmiyor.. Benim trafik polisim ambulansa yol vermemenin suç olduğunun farkında bile değil.. Hiç rastladınız mı bu sebeple uyaran, ceza kesen polise..
Ceza korkusu olmayınca, insanlığın da alemi yok.. Ambulanstaki gebersin, bana ne?..
O zaman başka çarem yok, kimse kızmasın..
Bir gün başına gelir inşallah!.. Bir gün başına gelir de, siren sesine yol vermemenin ne olduğunu anlarsın, alçak yaratık!.
|
