Görüşmemizin akşamı Kadıköy Shaft Bard'da sahne aldılar. Beni de davet etti. Kalktım gittim. Herhalde en son bir rock bara gideli, 100 yıl filan olmuştu. Dinlemeye gelenler çok gençti. Aralarında kendimi ne kadar yaşlı hissettiğimi anlatamam. Ama tüm şarkıları ezbere biliyorlardı. Böğüre böğüre vokal yaptık. Bir ara kendimi kaybedip kafa sallamaya başladığımı da itiraf etmeliyim. Eskiden dört beş şarkıda kafa sallardım bir şey olmazdı. Ama şimdi bu yazıyı yazarken başımı sola veya çeviremiyorum. Sesim de borazan gibi çıkıyor. Sanırım yaşlanmak böyle bir deneyim... Ama bu haksızlık, Nejat Yavaşoğulları niye yaşlanmıyor?