  |
|
Müslüm Gürses'ten bir Bülent Ortaçgil, bir Mazhar Alanson yaratmaya çalışmadım!
"Sadece hayran olduğum bir şarkıcıyla farklı tür bir performans sergiledik" diyen Mungan, ekliyor: Seversiniz ya da sevmezsiniz, bu kadar gürültüye gerek yok! Bir proje bu kadar çok lafı kaldırmayabilir.
Kadınların kadın düşmanlığını anlattığı 'Yüksek Topuklar' kitabını çıkardığında; kırmızı, yüksek topuklu kadın ayakkabılarıyla verdiği pozu hatırlıyorum hep Murathan Mungan adı geçince... Onun; müthiş gözlemler, müthiş tasvirler ve müthiş tahliller yapan sıkı yazarlığı kadar bir star da olduğunu düşünmüşümdür... Billboard'larla yapılan kitap tanıtımları, albüm kapaklarındaki sanatsal fotoğraflar (bakınız Söz Vermiş Şarkılar), hatta yeni açtığı internet sitesi www.murathanmungan.com'da verdiği pozlar kanıt değil mi? Kendine düşkün, kendiyle ilgili, kendini beğenen ve çok güzel gülen bir adam... Fotoğraflarda nasıl çıkacağını merak ediyor, ne giyeceğini tartıyor, nasıl poz vereceğini hesaplıyor, her şey bittikten sonra da konuşmaya başlıyor. Planlı programlı; evi de, çalışma masası da, anlattıklarına bakılırsa yaşamı da... Kendine çok korunaklı bir dünya yaratmış, etrafına da dikenli teller örmüş... Ben hep özellikle, bile bile 'Murathan Mungan miti' yaratmış sanırdım... Uzak, mesafeli, egosu yüksek... Meğer onunki biraz mahcubiyet, biraz da korunma amaçlıymış.. "Türkiye'de insanların kendini koruması için duvarlarını yüksek tutması gerekiyor. Bu da kendini beğenmişlik, kibir gibi algılanıyor" diyor ve ekliyor: Belki de mahcubiyetimi yenmek için bu kadar sık çıkıyorum ortaya... Onun ortaya çıkıyorum dediğine bakmayın. Asla davetlerde, açılışlarda, ortalıkta yoktur. Eğer haberleri çıkmaya başladıysa, bilin ki yine bir iş patlatacaktır! Uzun aradan sonra, yaklaşık bir ay önce yeniden çıktı piyasaya; çünkü son yılların en konuşulan işlerinden birine imza attı; bir Murathan Mungan- Müslüm Gürses yapımı olan 'Aşk Tesadüfleri Sever' albümüne... Ancak bizim sebeb-i ziyaretimiz albüm değildi tabii bu kadar zaman sonra... Albüme gelen tepkilerdi... Yılların Müslüm Baba'sına Bob Dylan, David Bowie, Garbage, Björk, Leonard Cohen gibi dünyaca ünlü isimlerin şarkılarını Türkçe yorumlatınca bir tartışmadır başladı. Son yıllarda entel çevrelerde bir fenomen olan Müslüm Baba'nın bu albümle 'Ne İsa'ya ne Musa'ya yarandığı' söylendi, 'bu projenin baştan batık bir proje olduğu' iddia edildi, 'Yuvana dön Müslüm Baba' başlıkları bile atıldı... Mungan da bütün eleştirilere cevap anlamında son kez konuştuğunu söyledi.
n Baştan başlayayım... Bu albüm için 'prodüktör yanınızı keşfedişiniz' diyebilir miyiz?
Ben dünyada şair ve yazar olarak duruyorum, bir edebiyatçıyım. Ama günümüzde disiplinler arası ilişkilerin bunca yoğun olduğu bir dönemde zaman zaman kendimize, ilgi alanlarımıza göre oyun alanları yaratıyoruz. Ama oyun ciddi bir şeydir, küçümsediğim sanılmasın. Meraklarıma, ilgi ve bilgi alanlarıma zaman ve emek ayırıyorum diyelim.
* Merak ettiğim şu: Sadece hayalini kurduğunuz bir işe imza atmak mı istediniz, bu alanda bir kariyer planı yapıyor musunuz?
Hiç böyle bir niyetim yok. Bu sadece yapmak istediğim bir şeydi. Ne kendime bundan kariyer planı çıkacağını düşünüyorum, ne de Müslüm Gürses'e... Ama Müslüm Gürses adına kanım o ki; bu albümün başarısı artık bu konuda çok daha esnek davranabileceğini gösterdi. Açıkçası bu albüm benim bütün işlerimde olduğu gibi önyargılarla oynadı! Yani hem eski Müslümcüler'in önyargılarını göğüsledi, hem Müslüm Gürses'i dinlemeyi ayıp bulan bir kesimin önyargılarını sarstı. Çünkü onların sandığı gibi sadece aciz, aklı, gönlü ve vücudu yaralı insanlar dinlemiyor Gürses'i... Ayrıca önyargılarla oynamak, ezber bozmak iyi bir şeydir.
DİŞE DOKUNUR İTİRAZ YOK!
* Yani önyargıları kırmak adına bilinçli bir proje miydi Müslüm Gürses albümü?
Hele hele bir yaştan sonra seçimleriniz asla bilinçsiz olmaz! Neyle karşılaşacağımı tahmin edebiliyordum. Beni kışkırtan da buydu. Ezber bozmak derken biraz bunu kast ediyorum. Günümüzdeki müzikal arayışlar konusunda da bu albüm başka arayışlara yol açacak. Şunu da unutmamak gerek; benim 70'lerden bu yana Türk müziği, arabesk, pop, dünya müziğinin her biriyle ilişkim  vardı. Birikimim bir tek kanaldan beslenmiyordu. Böyle bir işe kalkıştığımda birçoklarına göre daha avantajlı bir yerden söz alıyorum. Müzikal anlamda bir şey söylüyorsam, gerçekten bir bildiğim vardır.
* Müslüm Gürses'e hayranlığınızı, onu bu albümle keşfetmediğinizi sık sık söylüyorsunuz. Onda ne bulduğunuzu merak ediyorum?
Bir kere çok ender bulunan bir bariton tınıya sahip. İkincisi okuyuşundaki edayı, belki adını Müslüm Baba'ya çıkartan, şarkıcılık tekniğini seviyorum. Hançeresini günün modalarına teslim etmedi. Sevmediğim bir sürü şarkısı var, o da birçok arabesk şarkıcısı gibi zamanında bir sürü çöp de okumuş. Ama onda kalbilik var; eski Türk müziği deyimidir; 'kalbi okuyor' derler.
* Bir babalık durumu var yani sizi ciddi ciddi etkileyen..
Babalık da, oğulluk da... Çünkü bir yerde babadan söz ediyorsanız oğuldan da söz ediyorsunuzdur. Dediğim gibi, kalbe dokunan bir safiyeti var. Belki de insanları ikna eden şey, okuyuşundaki dürüstlük, ruhuyla da okuması...
* Ona hayranlığınızı ilk kez ne zaman anladınız? Sizi etkileyen neydi?
80'li yıllarda yaptığı, 'Ne Fayda', 'Sana Benziyor', 'Esrarlı Gözler', 'Ölüyorum Kederimden', 'Yaranamadım...' Bunlar bir tür itilmiş, kenarda kalmış insanların sesleriydi. Ben çok beyaz olan, çok merkezden konuşan, çok tuzu kuru sesleri, sözleri sevmiyorum. (gülüyor)
* Anarşist bir durum var yani?
E tabii... Bir isyan ve itiraz var. Mesela 'İtirazım Var' şarkısını kim okursa okusun, Müslüm Bey'in yorumu aşılamaz! Biraz canıyla oynayan sesleri seviyorum.
* Arabesk hayatımızda hep olan ama kısa süre öncesine kadar olmadığını varsaydığımız, duymazlıktan geldiğimiz bir türdü. Siz Müslüm Gürses'le bu projeye soyunurken bu arada kalmışlığı mı sergilemeye çalıştınız? Ve siz de arada kalırım korkusu duydunuz mu?
Türkiye kaç yüzyıldır süren Doğu ile Batı düğümünün üstünde oturuyor. Siz isteseniz de istemeseniz de kültürel soyaçekim diye bir şey var; ezan sesiyle büyümüş bir toplum Arabik tınılar taşıyacaktır. Bu sizin itirazınızın dışında sosyal bir gerçektir. Orhan Gencebay'ın yakaladığı damar da budur. Türkiye'de çok ciddi bir Rum ve Ermeni müziği geleneği de var. Bu müziklerin dokuya sinmiş öyle çok katmanı var ki... Arabesk dediğiniz de bir arayış, bir ifade tarzıydı. Sözüyle müziğiyle kötü çok örnekleri de var, iyileri de... Bunu dinlememeyi, sevmemeyi anlarım ama kültürel gerçeklik olarak yok sayamazsınız! Sonuçta bu bir albüm; bir proje bu kadar çok lafı kaldırmayabilir. Seversiniz veya sevmezsiniz, bu kadar gürültüye gerek yok. Şarkılar hayatınıza sızıyorsa bana yeter.
* Neden önyargılı davranıldı bu projeye?
Adı üstünde önyargı! Muhafazakar bir toplumuz. Solcusu da muhafazakâr, aydını da müstebit! (zorba) Az şey bilerek, çok yer kaplayan insanların ülkesinde ne olsun istiyorsunuz? Dişe dokunur bir itiraz var mı onu söyleyin? Gerçek bilgiye, doğru tahlile dayanıyor mu söylenenler? Açık söyleyeyim, Müslüm Gürses'ten bir Bülent Ortaçgil, Mazhar Alanson yaratmaya çalışmadım. Müslüm Gürses'in başka biri olmaya ihtiyacı mı var? Bu sadece benim uyuzumu kaşımam da değil. Örneğin, hiç şarkı sözü yazmamış şairlerle, Müslüm sevdiğini bildiğim şairlerle çalıştım. Ne çıkacak ortaya, bir oyun alanı oluşturalım dedik. Performans böyle bir şeydir.
* Özet olarak şunu mu söylüyorsunuz: "Ben entelektüel çabayla arabeski ve arabeskçi birini sevdirmeye çalışmadım, sadece hayran olduğum bir şarkıcıyla farklı deneme yaptım.."
İşte bu kadar! Beraber oynadık, şarkı söyledik, eğlendik. Eğer siz de bu şarkıları seviyor, mırıldanıyorsanız, size yeni bir heyecan, konuşacak yeni bir laf verdiyse tamamdır. Ayrıca güya itiraz edenler de, albümde sevdikleri en az üç şarkı sayıyor, daha ne? Yani bir sanat yapıtı da 1789 İhtilali değildir kardeşim, ne oluyorsunuz? (gülüyor)
ŞİRİN SEVER
|
