 |
| MEHMET KARACA: "Bu sefillikten iyidir"
|
|
Atatürk döneminde Anadolu'da çok turne yaptık. Bu turnelerde aydın yöneticiler de gördük, tiyatronun "t"sinden habersiz, körcahil yöneticiler de. Bu ikinci tür yöneticilerin belki de en ilgi çekeniyle Konya Ereğli'sinde karşılaştım. Turneye götürdüğümüz oyunda, hayırsız çocuklarının yoksulluğa terk ettiği yaşlı bir adamı oynuyordum. İlk gece oyundan sonra sinemanın sahibi yanıma geldi, Belediye Başkanı'nın beni görmek istediğini söyledi. Makyajımı bile silmeden, salonda beni bekleyen başkanın yanına gittim. Başkan tepeden tırnağa şöyle bir süzdü beni. "Beyim," dedi, "büyük geçmiş olsun. Ama biz sanata da sanatkara da sahip çıkarız. Yarın sabah gelip belediyede de beni bul." "Hayrola?" dedim. "Bırak çocuklarını, lanet olsun. Onları Allah'a havale et. Benim biraderin evinde boş bir oda var. Orada kalırsın. Belediyede bir katiplik ayarlarım sana. Maaşı pek yüksek değildir ama bu sefillikten iyidir. Gül gibi geçinir gidersin."
|
