kapat
   
SABAH Gazetesi
 
    Son Dakika
  » Yazarlar
    Günün İçinden
    Ekonomi
    Gündem
    Siyaset
    Dünya
    Spor
    Hava Durumu
    Sarı Sayfalar
    Ana Sayfa
    Dosyalar
    Teknoloji
    Otomobil
    Detaylı Arama
    Arşiv
    Etkinlikler
    Günaydın
    Televizyon
    Astroloji
    Magazin
    Sağlık
    Cumartesi
    Aktüel Pazar
    İşte İnsan
    Sinema
    Turizm Rehberi
    Çizerler
Bizimcity
Sizinkiler
emedya.sabah.com.tr
Google
Google Arama
 
Umur Talu @ SABAH
Tel:
0537 660 71 21
Fax:
0212 280 05 51
 

Soyut sanat somut hayat

Tabii ki haddim değil, "soyut sanat" üstüne somut şeyler söylemek.
Ama ne mutlu ki, 19'uncu yüzyılın sonları ile çılgın 20'incinin büyük tanığı Pablo Picasso 21'inci yüzyılda burada.
Ne mutlu ki, imkanı olanlar imkanı olmayanlara da böyle bir imkan sağladı.
Ne mutlu ki, en azından İstanbul'da gözler dünyanın her tarafındaki binlerce tablodan buraya ulaşabilenlere dokunabilecek.
Ne mutlu ki, bu vesileyle yazılar yazılıyor, tavsiyeler sıralanıyor ve hakikaten gönülden isteniyor ki, hiç olmazsa her çocuk, yurtdışına hiç çıkmamışı da, İstanbul'a hiç gelmemişi de, Boğaz'a hiç yolu düşmemişi de Picasso ile ayaküstü bir tanışsın.


Bu vesileyle, soyut sanatın ardındaki somut hayatlara dokunma imkanları doğuyor bazen.
Mesela "Guernica"dan, o efsanevi tablodan bahsediliyor.
Avrupa faşizminin, sonradan "İspanya İç Savaşı" denen İspanyol faşist (Falanjist) ayaklanmasına, darbesine, tahakkümüne desteğinin (ve demokrasilerin duyarsızlığı ile Stalin ihanetinin) sembol katliamı, o bombardıman üstüne Paris'te yaptığı tablo.
Aradan geçen onca yıl, böyle bir tabloyu günümüze nasıl taşır?
Soyut tablonun o gün olanca somutluğuyla harmanladığı faşizm, cumhuriyet, antifaşist mücadele, barış özlemi, ihanetler, korkaklıklar, cesaret, demokrasi günümüze nasıl taşınır?
Ona yahut bir başka tabloya baktığımızda, aradan geçen zaman, kavramların tozlanmış, tarihin küflenmiş hali, geriye ne bırakır?
Somut hayatın soyut sanatı, günden güne, elden ele, dilden dile, artık neyi anlattığının tamamen unutulması, salt kimin imzasını taşıdığının önemsenmesiyle bugüne nasıl bir "miras" olarak kalır?
Herkes elbette, mesela "Guernica"yı sevebilir.
Sanatın yüceliği, tablonun muhteşemliği, adının ölümsüzlüğü, ressamın şöhreti, piyasanın kıymeti, evrensel bir eser olarak kalıcılığı, ne bileyim bazen sebebini bile bilmeden sevme gerekliliği filan...
Hepsi etkili olabilir.
Bu sevgilerin çoğu ancak "soyutlayarak sevgi" olabilir.


Bir faşist mesela, ille sevecekse, böyle bir tabloyu ancak sıkı soyutlamayla sevebilir.
İncelmiş zevki varsa, sadece resim, sadece tablo, sadece Picasso diye sevebilir.
Faşizmlere, faşizan darbelere, faşist kanunlara, faşizan dönemlere, baskılara, eziyetlere, tahakkümlere, sözde devlet, millet, milliyet adına işkenceye, cinayete, katliama çanak tutmuş, alkış tutmuş, para vermiş, haber yapmış, yazı yazmış, arka çıkmış...
Bazen sessizliklerini, bazen yalakalıklarını, korkularını, menfaatlerini kul köle kılmış...
Kendi topraklarında kendi insanlarına zulmün, baskının, yıkımın vicdani yükünü somut bir dile ve soyut bir isyana bile dönüştürmemiş...
Hadi, buraları bırakın...
Yanı başında, çok somut, çok yakın, çok sıcak "bombardımanlar"ı şu 21'inci yüzyılda bile bir insanlık sorunu görmemiş, medeniyet sanmış, demokrasi ve özgürlük diye sunmuş, bunun piyasasına mahkum olmuş...
Yanı başında, kendi çağında, kendi tanıklığında bir sürü "Guernica"yı hiç umursamamış, elinde kalem varken yazısını yazmamış, fırça varken resmini yapmamış, göğsünde kalbi varken acısını duymamış...
Ve böyle duygusuz, duyarsız, sağır bir dünyayı kutsayan en somut tabloları yapmış birileri...
Elbette, ressamı ve resmini çok sevebilir.
Ama ancak çok çok soyutlayarak sevebilir.
Arkasındaki insanı, arkasındaki tarihi, arkasındaki kavramları, arkasındaki duyguyu ve öfkeyi çok çok soyutlayarak, un ufak ederek, yok ederek sevebilir.
Şöhretine, piyasasına taparak sevebilir.
Aynı anda hem "Marmaris tabloları"nı, hem "Guernica"yı sevebilmek ancak unutarak, unutturarak, aptallaşarak mümkündür!

YAZARIN ÖNCEKİ YAZILARI
 Tıbbın şiddeti   / 25-11-2005
 Picasso'nun sergisi Hakkâri'nin vergisi   / 24-11-2005
 Gri bir alanda   / 23-11-2005
 Sizin hiç...   / 22-11-2005
 Bunlar da oluyormuş!   / 21-11-2005
 Cek mi, cak mı, cuk mu?   / 20-11-2005
 Eline çarptı, penaltı!   / 18-11-2005
 Yeni vade...   / 17-11-2005
 Dünya kadar yer varken...   / 16-11-2005
 HHD'nin HDR'si!   / 15-11-2005
YILMAZ ÖZDİL
Kadirizm out Cerrahizm in
İstanbul Emniyet Müdürü...
UMUR TALU
Soyut sanat somut hayat
Tabii ki haddim değil,...
FATİH ALTAYLI
Böyle Emniyet Müdürü'ne böyle İstanbul
Türkiye Vahşi...
ERDAL ŞAFAK
Fırtına yaklaşırken
Türkiye'nin coğrafi konumu...
İstanbul-Kanada hattı
Kanada'nın önde gelen gazetesine göre CIA'nın yasa dışı yakaladığı...
Azeri muhalefeti polisle çatıştı, yüzlerce yaralı
Azerbaycan'da geçen ay yapılan genel seçime hile karıştığını savunan...
Bu maçı alacağız
Bu maçı alacağız
G.Saray'ın evinde F.Bahçe'ye üstünlüğü, futbolcular için ateşleme...
 
    Günün İçinden | Yazarlar | Ekonomi | Gündem | Siyaset | Dünya | Televizyon | Hava Durumu
Spor | Günaydın | Kapak Güzeli | Astroloji | Magazin | Sağlık | Bizim City | Çizerler
Cumartesi | Aktüel Pazar | Sarı Sayfalar | Otomobil | Dosyalar | Arşiv | Künye | Ana Sayfa
   
    Copyright © 2003, 2004 - Tüm hakları saklıdır.
MERKEZ GAZETE DERGİ BASIM YAYINCILIK SANAYİ VE TİCARET A.Ş.
Üretim ve Tasarım   Merkez Bilgi Grubu