|
 |
 |
 |
 |
|
Dakika dakika Beyazıt Meydanı
Saat 05.40... Beyazıt Cami
haftanın diğer günlerinde
olduğu gibi bomboş.
Cumartesi akşamından
kalan çöpler, karanlıkta
rüzgarla savruluyor.
Meydanda birkaç kuş ve
çalıların altında sızıp kalmış
evsizlerden başka kimse yok.
Saat 05.50... Sabahın ilk ışıklarıyla
birlikte bir iki araç arka
arkaya geliyor. Geniş
meydanda hiç de fazla
aranmadan caminin duvarına
otomobillerini park ettiler.
Yavaş adımlarla camiden
içeri girdiler.
Saat 06.00... Gelen araçların
sayısı giderek arttı. Öyle ki
artık meydanda park yeri
kalmadı. Ortalıkta çok
sayıda araç, park yeri
bulmak için turlar attılar.
Saat 06.10... Arka arkaya
otobüsler meydana yanaştı.
İçinden türbanlı bir grup
kadın inerek camiye yöneldi.
Camiye girerken iki kişinin
konuşmasına tanıklık ettik.
Biri ilk kez camideki sabah
namazına katıldığını
söylüyordu. Yanındaki ise,
"Eğer imam aynı imamsa
içerisi hınca hınç dolu oluyor,
yer bulamayız" diyordu.
Saat 06.20... Dışarıdaki araç
kalabalığıyla birlikte cami
içinde de saflar sıklaştı.
Erkekler önde, kadınlar ayrı
bir yerde. Müezzinin ezan
sesiyle namaza son dakikada
yetişenler yerlerini almaya
çalıştı. Ve birkaç dakika
içinde imamın sesiyle namaz
başladı. Herkes huşu içinde
ibadetini yerine getirdi.
Saat 06.30... Namazın ardından
imam vaaza başladı. İnsan
sevgisi, Allah korkusu
üzerine uzunca bir vaazdan
sonra cemaat yavaş yavaş
camiyi terk etmeye başladı.
Saat 07.00... Araçlarına binen
cemaat, bir anda trafiğin
sıkışmasına neden oldu.
Otobüsler geldi ve kadınlar
otobüslere binerek uzaklaştı.
Saat 07.40... Bir anda meydan
boşaldı. Beyazıt Meydanı
yine sessizliğe büründü.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
