|
 |
 |
 |
|
| Fener'de oynamam
|
|
Başarılı futbolcu Hakan Şükür "Artık Fenerbahçe formasıyla sahaya çıkmam" dedi.
Şükür, milli takıma alınmamasıyla ilgili olarak "Ersun Yanal varlığımdan kompleks duydu. Tamamen kişisel sebeplerden beni kadrodan çıkardı" diye konuştu.
En çok dilimden çektim
Türkiye'nin en tartışmalı futbolcusu Hakan Şükür "Başarılı olmasaydım bu kadar eleştiri almazdım" diyor ve ekliyor: "Ne düşünsem söylüyorum. Konuştukça üzerime geliyorlar".
Hakan Şükür. Galatasaray'ın efsanevi futbolcusu. Milli takımın vazgeçilmez golcüsü. En tartışılan, en sevilen ama aynı zamanda en nefret edilen isim. Galatasaray'ın Florya tesisleri'nden içeri giriyoruz. Etraf yemyeşil. Biraz uzakta Hakan Şükür takım arkadaşlarıyla öğle yemeğinden çıkıyor. Merhabalaşıyoruz. "Ne güzel bir tesismiş burası" diyorum. "Yemyeşil, çiçeklerle dolu." Hakan Şükür hem yürüyor hem de başını sallıyor. "Fatih Hoca döneminde oldu burası böyle." Sonra bir anda yüzüme bakıp "Siz Fenerlisiniz değil mi?" diye soruyor. Gülümsüyorum. "Tesise hiç gelmemiş olmanız oradan belli." Hakan Şükür ile ağaçların altındaki bir masaya oturuyoruz. Hava sıcak mı sıcak. Önce kısa bir sohbet ediyoruz. Eşinden, çocuklarından bahsediyor gözleri parlayarak. K9 bir kurt köpeği almışlar, onu anlatıyor. Röportaj boyunca hislerini hiç ama hiç belli etmeyen Şükür sadece ailesinden bahis açılınca gülümsüyor. Hakan Şükür'e her şeyi sorabilirsiniz. Dikkatle dinliyor. Sorunun bir yerinde kendi kendine "Cevabı buldum" dercesine başını sallıyor ve siz lafınızı bitirince otomatik silah gibi konuşmaya başlıyor. Ne yapacağını ne cevap vereceğini, ne düşüneceğini belirledikten sonra tutabilene aşk olsun. Anlatıyor da anlatıyor. Sadece tek bir soruda bocalıyor. "Çocuklara burs veriyormuşsunuz doğru mu?" dediğim zaman yüzü bir anda donuyor. Şaşırıyorum çünkü böyle bir tepki beklemiyorum. Peki burs verdiğiniz öğrencilerin Gülen okullarında okudukları doğru mu? Bir anda kendini toparlıyor ve kısa ve net bir cevap veriyor. "O okulları seçtilerse ne yapabilirim ki?"
BEN KONUŞTUKÇA SORUN OLDU
En kolay söyleşilerimden biriydi inanın. Kolay diyorum çünkü Hakan Şükür düşündüğünü anında söyleyen, hatta kendi deyimiyle hep çok konuştuğu için başına gelmedik kalmayan bir isim. Randevu aşaması zaten SABAH Spor Servisi'nin büyük katkılarıyla bir günde çözüldü. Alışık değilim ben böyle kolay alınan randevulara. Spor Müdürümüz Serdar'ın başının etini yiyip durdum. "Her şeyi konuşacağız değil mi? Yani sadece spor değil." Hakan Şükür ile her şeyi konuştuk. Belki de ilk defa böylesine içten cevap verdi hakkındaki dedikodulara. Babasını anlattı, nasıl dayak yediğini, annesini, reçelli ekmekleri. İlk eşinin cenazesine neden gidemediğini. Fener maçına Kadıköy'e giderken neler hissettiğini... Röportaj bittikten sonra fotoğraflar çekilirken sohbete devam ettik. "Biliyor musunuz?" diye takıldım. "Benim babam Galatasaray Lisesi mezunu ama fanatik Fenerli." Gülümsedi. Bu adam pek kızmıyor, her ne kadar "Öfkemi kontrol edemiyorum" dese de, inanın sinirlerini aldırmış gibi. "Bu durumu iyi bir şey olarak söylüyorsunuz değil mi" diye cevap verdi. Hakan Şükür'ün cevaplarını ilgiyle okuyacağınızı ve bildiğinizden çok daha başka bir Hakan ile tanışacağınızı düşünüyorum. Benim için öyle oldu. Hakan Şükür Yugoslav göçmeni bir ailenin üç çocuğundan bir tanesi. Baba Şükür mobilyacı, anne ev hanımı. Küçükken önce asker ardından pilot olma hayali kuran Hakan, bir ara atletizmle de uğraşmış. İlkokul çağına gelince kızların en beğendiği sporu, basketbolu tercih etmiş. Bakın nedenini nasıl açıklıyor: "Mahalle aralarında top oynardım ama salaş bir spordu futbol. Ben daha çok kapalı ortamda oynandığı için basketbolu tercih ederdim. Kızlarla sohbet, daha havalı bir oyundu." Peki ya sonra? Ne oldu da Hakan Şükür Türkiye'nin en başarılı futbolcularından biri haline geldi? Neydi onu bu noktaya getiren itici güç? "Babam" diye cevap veriyor.
TEKME TOKAT DÖVERDİ BENİ
* Babanız sizi sıkı çalıştırırmış. Örneğin sol ayağınız güçsüz diye topu sürekli oraya atarmış.
-Doğru. Bilinçli bir şekilde benim futbolcu olmam için çok uğraştı.
* Çok da dayak yemişsiniz.
-O da doğru. 10-11 yaşında bir gün mahallede top oynuyordum. Benim biraz çıtkırıldım ve zayıf bir yapım vardı. İkili mücadelelerde korkardım ve sıçrar kaçardım. Top ortada kalırdı rakip alırdı. Yine öyle bir şey oldu. Gol yedik. Eve geldiğimizde babam tekme tokat vurmaya başladı. "Niye korkuyorsun bundan daha fazla mı canın yanacaktı" diye. Korkmamam gerektiğini anlattı bana.
* Değişik bir anlatma şekli.
-Biraz acımasız değil mi? (Belli belirsiz gülümsüyor) Babamın futbola olan aşırı ilgisi bu tip şeyler getirdi. Çok dayak yedim. Katı bir disiplini vardı.
* Ne gibi?
-Örneğin tatil zamanlarında herkes site içerisinde eğlenir coşardı. Sadece biz, ablam, kardeşim ve ben öğle uykusuna yatmadan dışarı çıkamazdık. Öğle uykusu önemliydi. Annem marmelat yapardı, onu yer yatardık. Uyumasak bile yatakta kalırdık. Sosyal aktivitelere katılamazdık. Yüzme saatlerimiz bile belliydi. Tam bir kamp hayatı yani. Babam aile konusunda biraz Osmanlı olduğu için çevresi tarafından değişik algılanırdı.
* Nasıl algılanırdı?
-Taviz vermeyen, ve çok sert tavırlı. Diğer çocuklar bu anlamda yetişmiyordu. Ama gün geçtikçe galiba biz kazandık. (Başını sallayıp, bir süre susuyor) Babam hayatta bir şeylere özlem duymamız gerektiğini düşünürdü. Ben de bugün hala antrenmanlarda aynı şeyi düşünürüm. Tatil döneminde fazla top oynamam ki döndüğümde özlemiş olayım. Aynı şey kamp süresince ailenizden ayrı kalmanız konusunda da geçerli.
* İlginç bir bakış açısı. Oysa "Aileden uzak kalmak zor mu?" diye soracaktım.
-Özlemek güzeldir. Tabii ki daha fazla beraber olmak isterim.
* Babanızın bu katı kurallarına isyan ettiğiniz "Futbolcu olmak istemiyorum" dediğiniz olmadı mı?
-Çok dedim. Yağmurlu çamurlu günlerde evden çıkmasını beklerdim hani giderse antrenmanı ekeceğim. Kapıyı kapatır gibi yapar beni beklerdi. Evde yatmadan önce şınav, mekik çalıştırırdı. Gece 11 gibi yatardım sabaha karşı 2 civarı kaldırıp ballı yumurtalı süt içirirdi. Vücut dinlenme anında birçok şeyi daha çabuk kabul edermiş.
* Bir oğlunuz olsa siz de aynı şekilde mi davranırsınız?
-Asla aynı şekilde davranmam. Yeteneği varsa ilgilenirim ama tarzım babamınki gibi olmaz.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
