 |  |
 |
|
Kilim aşkları
 Kilim deyip de geçmeyin.
Hakkari'de "kilim demek, ilim demek."
Kilim üzerine türküler var.
Kilim bazen mektup yerine bile geçer.
"Sevdiğine sözü olan kilim dokur,
Kilimin dilinden ancak anlayan okur."
"Bu coğrafyada" kadın ikinci planda.
Korkar konuşamaz, utanır konuşamaz.
Ve kilim tezgahının başına geçer.
"Ayıptır diye kilit vurdular dilime.
Ben da aşkımı dokudum kilime."
Kilimler renk, renk.
Desen, desen.
"Desen var, aşka davet.
Desen var, sevgiliye hasret.
Desen var, şikayet."
Hakkari'de bütün aşklar, kilime atılan bir ilmekle başlar.
Eğer kilimde "muhabbet kuşu" deseni varsa, bu demektir ki:
"Seviyorum... Muhabbet etmek istiyorum."
"Çiçek figürleri" ise berekete, mutluluğa dair bir mesajdır.
Kilimlerde ana renkler kırmızı, lacivert, kahverengi, siyah ve beyaz.
Daha az kullanılan renkler ise yeşil, sarı, mavi.
Hakkarili kadın, pamuk nedir bilmez.
Dokuduğu kilim yündür.
Boyası da Hakkari'nin dağından, bayırından elde edilir.
Kırmızı "ronas" adlı bir bitkinin kökünden.
Sarı "sütleğen" adlı bir başka bitkiden.
Yeşil "dere otundan."
Siyah ve kahverenginin tonları "ceviz kabuğundan."
Hakkarili kız utana sıkıla yanımıza geldi:
- Yavuz hocam diyecem, diyecem, hele bak sana ne diyecem.
- Söyle bakalım.
- Mademkine Hakkari'ye gelmişsen, mutlaka sevdiğine bir kilim götüresen.
|
