17 ARALIK SENDROMU

Son bir ay kendimi teğet geçip hayatı kıyısından izledim

Son bir ayda hayatı kıyısından seyrettim. Hayatı yakalamaya çalışan, hayatın kıyısından değil tam ortasında yer almak için çırpınan ben ne çok şeyden mahrum kaldım. Geriye dönüp baktığımda ne çok şey kaçırdığımı anladım. 17 Aralık sendromu yaşadım, yaşadık hep birlikte. Ve gri ve ıslak ve soğuk ülkede bile 'miş'li hayatlar yaşamaktan kaçındım. Son bir aydır 'miş'li hayat yaşadım. Brüksel Film Müzesi'nin düzenlediği film festivali için gelen Türkan Şoray'la dört saat süren çok keyfli bir akşam yemeği yemek. Film çekiminde attan düşüşünü ve hayata yeniden tutunuşunu dinlemek. Albüm yapmak içinde bir ukte olarak kalan Türkan Sultan'a "Duydum ki unutmuşsun gözlerimin rengini" şarkısında eşlik etmek... Kaç kişiye nasip olur ki... "Onun çölüne düştüm, oturdum çadırında. Eski bir kavmin buluşması ve töreni. Bir yaban kuş gibi tüneyip kıyıya... Dedi ki bana 'ölümsün sen'. Mutlak... Mutlak olan. Onun çölünde gece kımıldar. Yılan ve akrep karanlığıyla. Hayat bir zehre gizlenir. Çoğalır sabırla" dizelerinin yazarı şair Bejan Matur'la tanışmak.

ONCA OLUMSUZLUĞA RAĞMEN
Bejan'ın bir arkadaşına gönderdiği "İnanın onca olumsuzluktan aklımda sadece sizinle ve Fikret Aydemir'le tanışmış olmanın memnuniyeti kaldı" satırlarına muhatap olmak kaç kişiye nasip olur ki... Lozan Antlaşması'ndan sonra Türkiye'nin en önemli dönüm noktası olan AB liderler zirvesini izlemeye gelen onlarca gazeteci dostla hasret gideremedik. Tanışmadan önce yazıları ve çizgisi, tanıştıktan sonra da hayata duruşunu ve gazeteciliğini örnek aldığım Umur Talu ile oturup konuşamadık bile. Belçikalı Voice Mail grubuyla yaptığı 'akapella' çalışması döneminden tanıştığımız Sertab Erener ile karşılaşıp da iki kelam söz edemedim. Avrupalıların "Anadolu'nun kadife parmaklı virtüozu" diye tanımladıkları Fazıl Say ile verdiği konser sonrası Sertab Erener'i teyet geçtim. Minik bedeninden çıkan o yüce sesi sindiremeden dinledim. Hayatı kıyısından seyrettim son bir ayda. Kendimi bile ihmal ederek. Oysa ben hayatın içinde yaşamayı isterim. 17 Aralık sendromunu atlattık. Hayata yeniden tutunmaya çalışıyorum. Ve ben şimdi ağlayan şehirde 17 Ocak'ı bekliyorum...