  |
|
Çocuğuma vurmadım desem yalan olur
Geçen hafta anne babası tarafından feci şekilde dövülen, ısırılan minik hakkında hissettiklerim bu köşedeydi. İnanılmaz güzellikte mailler attınız bana. Çoğu mail yardım isteğinde olan kişilere aitti. Bir tanesi var ki buraya koymazsam hem o miniğe, hem de çocuklarına iyi bakan anne babalara çok ayıp etmiş olurum. Yorum sizin.
Sevgili Balçiçek Hanım
Bugün köşenizdeki dayak yemiş küçük kızı gördüğümde benim de sizin gibi içim buz kesti. Üç çocuğum var benim. İkisi erkek biri kız. En büyüğü 7 yaşında. Erkekler çok ama çok yaramaz. Bazen gözümün döndüğü oluyor, avaz avaz bağırırken buluyorum kendimi ama sonra "Kendine gel" diyorum. Gözyaşlarını gördüğümde "Sen insan mısın ağlattın küçük çocuğu" diye kızıyorum. Çok zor taşıdım ben onları karnımda. Hamileliklerim öyle kolay geçmedi. Maddi durumumuz da pek o kadar iyi değil. Kocam taksi şoförlüğü yapıyor. Ama istemedik aldırmayı. Üçünü büyütmek ne maddi ne de manevi kolay olmadı. Hala da zorlanıyoruz. Bir fiske bile vurmadım onlara dersem yalan olur. Ara sıra popolarına vurduğum olmuştur, beni delirttiklerinde. Acaba diyorum maddi durumumuz iyi değil ama çok şükür geçiniyoruz, sıcak bir yemek geçiyor boğazımızdan. Kiralık evde değiliz ona da şükür. O küçük çocuğu bize vermezler mi? Annesi dövüyormuş, babası ısırıyormuş. Bu tip olayların olduğuna bile inanmak istemiyorum. Ben müthiş bir gelecek veremem belki ama en azından sevgi verebilirim. Geceleri çocuklarım uyurken onları seyrediyorum. Her bakışımda gözlerim doluyor. Dünyanın en masum şeyi çocuk. Ben o miniğin de huzurla uyumasını istiyorum, korkmadan. Bir çocuk sevgisiz büyümemeli. Bana yardım eder misiniz? Kocamla konuştum, çok ciddiyiz bu konuda. Sadece kime başvuracağımı bilmiyorum. Sevgilerimle, Aliye Tekeli
|
