|
 |
 |
 |
Dev afişle aranan köpek
Salacak'ta kaybolan köpeği Mask'ı dev bir afişle arayan Tevfik Sulu'nun ödülü bir milyar.
***
Köpeği Mask'ı bulabilmek için dere tepe geziyor
Üsküdar Salacak’ta 3 Ağustos’ta kaybolan köpeğini her yerde arayan Tevfik Sulu, çareyi afiş asıp para ödülü vermekte bulmuş: "Mask, üç yaşında bir Sibirya kurdu. Hep bizimleydi ve onu çok özlüyoruz. Bulana bir milyar lira ödül vereceğim".
Sizin kediniz ya da köpeğiniz hiç ansızın ortadan kayboldu mu? Günler ve geceler boyunca kapılarda, pencerelerde onu beklediniz mi? Onu bulabilmek için sokakları karış karış dolaştınız mı peki? Zaman geçtikçe ümitsizliğe kapılıp gözleriniz doldu mu?.. Hani "Başına gelmeyen anlamaz!" derler ya, bu da öyle bir şey. Karşılıksız sevgisi, sonsuz sadakati, neşesiyle hayatımıza anlam kazandıran sevimli dostlarımızı kaybetmek hiç de kolay değil. 40 günü aşkın süredir köpeği Mask'tan haber alamayan Tevfik Sulu da, şu sıralar zor günler geçiriyor. 3 Ağustos 2004'te Üsküdar Salacak'taki evinden dolaşmak için sokağa çıkan 3 yaşındaki Sibirya kurdu Mask, o günden beri kayıp. Sahibi Tevfik Sulu da ümidini yitirmeden sadık dostunu aramaya devam ediyor. Yakın çevresindekilerle birlikte Üsküdar'ın bütün sokaklarını, Anadolu Yakası'ndaki bütün hayvan barınaklarını aramalarına rağmen bir sonuç elde edemeyince, farklı bir yöntem aklına gelmiş Sulu'nun; Mask'ı bulana 1 milyar lira ödül vermek... Hemen 15 metrekarelik bir afiş bastırmış, üzerine köpeğin kocaman bir resmini, bulana 1 milyar ödül verileceğini ve telefon numaralarını yazdırmış. Salacak sahilinden geçerken Kızkulesi'nin hemen karşısındaki duvarda bulunan afiş o kadar büyük ki, görmemek imkansız. Afişi asarken ufak bir kaza da geçirerek eline üç dikiş atılan Tevfik Sulu'nun, evi de hemen orada. Evin müthiş bir manzarası ve çok güzel bir bahçesi var. Genelde bu bahçede dolaşan Mask'ın kulübesi ve mama kabı öylece bomboş duruyor. Tevfik Sulu, "Akşamları eve geldiğimde, üstüme atlayarak sevgi gösterileriyle karşılardı beni. Sakin huylu, insanlara sıcaklık gösteren, şirinlik yapan bir hayvandır. Mesela ben onun güldüğünü hissederim. Hayvanın gülüşü olur mu diyeceksiniz? Ama o güler. Yokluğunu tarif etmek çok zor. Bir yürek sızısı var. Bir dostum, arkadaşım, ailenin bir ferdi yok gibi" derken dalıp gidiyor ve sadık dostu Mask'ı şöyle anlatıyor: "Mask 3 yıldır bende. Altı aylıkken aldım. Bir dostumun köpeği aslında. Evinde besleyemedikleri ve benim evim bahçeli olduğu için bana emanet etmişlerdi. Ben onlardan aldım. Zaman zaman gelip ziyaret ederler. Mask bizim parçamız oldu. Üç yıldır evin bahçesinde tasmasız dolaşırdı. Dışarı çıkar, turlar, yine gelirdi. Evini biliyordu. Semtte de herkes tanır onu. Sevimli, sempatik, sıcakkanlı tavırlarıyla İnsanlara hemen yaklaşırdı. Ben 1 Ağustos'ta tatile çıktım bir haftalığına. Biraz da bizim apartman görevlisinin ihmaliyle ayın 3'ünde kayboldu. Duyunca apar topar geri döndüm. O günden beri arıyoruz. Belediyelerin hayvan barınaklarına baktırdım, hayvan derneklerine haber bıraktım. Belediyelerin temizlik ekiplerine bile sordurduk, hani belki böyle bir köpek cesedi görmüşlerdir diye."
ÇALINMIŞ OLMALI
Mask'ın kaybolmasının imkansız olduğunu söyleyen Tevfik Sulu, çalınma ihtimali üzerinde duruyor: "Onun burayı terk etmesi imkansız. Üç senedir aynı kapıda dolaşıp duruyordu, birden bire ortadan kaybolunca çalınmış olabileceğini düşündük. Bu nedenle de ödül koyduk. Bunun daha etkili olacağını düşündüm. Neticesini de aldım. Çok ihbar geldi. İlanı cumartesi astık. Ondan beri telefonum hiç susmuyor. Bütün ihbarları değerlendirdik. Her gün bir sürü yere gidiyorum ve üzüntüyle geri dönüyorum." 3 yıllık dostunu bulabilmek için el ilanları bastırdığını, civardaki büfelere ve duvarlara astığını da anlatan Sulu, "Bu cumartesi (bugün) bizim klinikte çalışan 15-20 kişilik bir ekiple mesai sonrası bütün bu Üsküdar çevresini, el ilanları dağıtarak tarayacağız" diyor. Hayvan sevgisinin kendisi için çok önemli olduğunu belirten Tevfik Sulu, "Hayvanları sevmeyen insanları da sevemez" görüşünde. Küçükyalı'daki İbni Sina Tıp Merkezi'nin sahibi olan Sulu, sokak hayvanlarına da son derece duyarlı. Klinikte yemek artıklarının atılmadığını, çevredeki sokak hayvanlarına verildiğini söylüyor ve hayatına giren diğer hayvanlarını şöyle anlatıyor: "Ben yıllar evvel bir Saint Bernard besledim. Çok iri bir köpekti. 92 kiloydu. O yaşı gereği öldü. Çok ağladık. Sonra kedi besledim. Onu araba ezdi. Epey yasını tuttuk. Koynumuzda yatırırdık. Sonra yine aynı ona benzeyen bir Siyam kedisi daha aldım. Onu da araba ezdi. O kadar üzüldüm ki bir hafta hıçkırıklarla ağladım. Ezen insanları da neredeyse parçalayacaktım. Cadde üstü falan da değil. Bir ara sokakta oldu olay. Ne gerek var bu kadar hız yapmasına. Sonra bir daha hayvan beslememe kararı aldım fakat bir kez alıştınız mı bir daha vazgeçemiyorsunuz. En son Mask var. Onu çok özlüyorum ve dönmesini bekliyorum."
Neslihan Tunç
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
