 |  |
 |
|
İşte nostalji bu....
 Bende Çin Lokantası merakının doğduğu yer Ankara'dır.. 1970'li yılların sonları.. Holly bir gece zorla götürdü, Aşağı Ayrancı'da Rus Sefareti'nin arkasındaki Çin Lokantası'na.. "Sen karışma.. Yemekleri ben seçeceğim" dedi.. Parmaklarımı yedim.. Türk mutfağını dünyaya değişmem.. Çin Mutfağı iki numara oldu, o geceden sonra..
Ben eti iyi pişmiş yerim.. Yani gurmelerin, usta şeflerin deyişi ile et, et olmaktan çıktıktan sonra.. Yurtdışına çıktım mı da, Teksas dışında istediğim eti bulmam mümkün olmaz.. Yani içinde pembe kalmamış. Bu yüzden biraz da zorunlu olarak ille Çin Lokantası ararım. Orada et benim için pişer adeta.. Ve de işte bu yüzden dünyanın en ünlü Çin lokantalarına gittim.. Allah sizi inandırsın, ilk göz ağrımdaki lezzeti çok ender buldum..
Hem de üstelik, dedim ya, 70'li yılların sonları.. Beyaz peynir bulunmazken ülkede ve ithalat nerdeyse yasakken, hemen hepsi Çin kökenli mutfak malzemesini, yolcu beraberi valizle getirip pişirirlerdi, Erbakan Kardeşler.. Onur ve Fatih..
Sonra ben Ankara'dan ayrıldım.. Onlar da ayrılmış.. İzlerini kaybettik..
Öcal Ağabeyim ve Sami, ilk iki günde bin kilometre yol yaptırınca iki yemek için, bayrağı çekmiştim ya..
"Bu gece otelde kalacağız. Otelde yiyeceğiz.. Elimle de işaret ettim, terastan..
"Şurada sağda, plaja giderken 'Çin Lokantası' görünüyor ya.. Oraya işte.."
Sürprize bakın.. Fatih orada.. Meğer Erbakan Kardeşler Ankara'dan sonra uzun maceralar geçirip İzmir'e yerleşmişler. Orada bir dükkan açmışlar.. Happy Chinese.. Yaz gelince de, Majesty Süzer'in içine bir yazlık..
Fatih de yıllar sonra beni görünce mutlu oldu. "Karışmayın" dedi.. Masayı donatmaya başladı.. Beyti usulü Çin.. Azar azar, her şeyden.. Ayni harika lezzet.. Bir Çinli şefleri var, elleri sihirli sanki.. Harika, ama gerçekten harika bir yemek yedikten sonra, anfiteatroya geçtik.. Besim.. Tıpa Tıp Şov.. Ve de geçen yıl beni yerlere yıkan Kalinka.. Böyle bir şey olmaz.. Gene yıkıldık, öldük, katıldık kaldık..
Bu kadar yorgun bir gün nerede kapanır?.. Otelden hayli uzak bir köşede bir bar var.. Gece barı.. Tam bana göre müzik.. Artık Timur'un kendisinin bile söylemediği Bugün, Yarın ve Daima'yı duyunca bittim zaten.. Serkan 1970'lerden kalmış usta bir müzisyen.. Çalıyor ve söylüyor.. Arada Günce kız da gitarı eline alıp "Kördüğüm" edince bizi..
Mest!..
|
