Turusgaz ve Gazprom'un takipçileri Çalıkuşu Nebahat ve köylerimiz

Çalıkuşu Nebahat ve köylerimiz

Dün Milliyet'te yer alan 'Genç mühendis geldi köylü toprakla barıştı' haberi Türkiye'nin yarasına parmak basacak nitelikteydi. İzmit-Gölcük Tarım Müdürü Feza Baytöre 190 haneli Hamidiye Köyü'nde yaşananları ve 6 ay önce köye gelen 23 yaşındaki ziraat mühendisi Nebahat Dikyol ile yaşanan değişimi anlatmış.
Tarım ve Köyişleri Bakanlığı'nın Türkiye çapında tarımı yeniden canlandırmaya yönelik, '1000 köye 100 tarımcı" projesi kapsamında köye mühendis gönderilmiş. Şimdi bir köylü çocuğu olarak, bu konunun çok ihmal edildiğini yaşayan biriyim. Erzurum'un Olur İlçesi Aşağı Karacasu Köyü benim baba ocağım. Köyümüzün iki kenarından Çoruh Nehri'ni besleyen çaylar geçiyor. Ormanlık, bağlık bahçelik güzel bir köy. Ama her gittiğimde bir meyve türünün yokluğuna şahit oluyorum.
İstanbul'da elmanın birkaç türü manavlarda satılırken benim köyümde 15'e yakın elma ve armut çeşidinden bahsedebilirim. Çok sayıda kuşburnu türü arasında ananas ve muz karışımı tadıyla çekirdeksiz kuşburnunu dahi var. Ama köylünün haberi yok.
Fakat bu kadar çeşitliliğe rağmen, İlçe Tarım Müdürlükleri'nin son yıllarda köylüleri mesela sarı ve kırmızı golden elmaya yönlendirerek, bize ait kültür bitkisi olan diğer elma türlerini devlet eliyle yok ettiğini görüyorum. Bir politika ve bilinç yok. Köylüye direkt katkısı olmayan bitki türlerinin tükenmesi bir kenara, meyve türlerinin dahi yok olup gitmesine karşın Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı'nın bir çözüm geliştirmesi gerekmez mi?
Bölgeyi tanıyan akrabam ve yaşıtım ziraat profesörü, ziraat mühendisi ve tarım müdürlüğü yapmış yetişkin insanlar olmasına rağmen bu soruna eğilen birisine şahit olmadım. Bu durum bu ülkede bolca Ziraat Fakültesi ve işsiz Ziraat Mühendisi olmasına rağmen eğitim kalitesi ve kendi coğrafyaları hakkındaki bilinçsizliği ortaya koymuyor mu?